Έχεις ανοίξει ποτέ κρασί με βίδα, τανάλια και μία Γαλλίδα; Σε έχουν πάρει ξημερώματα να μαθαίνεις παπαγαλία στιχάκια που λένε οι Νορβηγοί όταν τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους;
Έχεις φτιάξει ελληνικό καφέ σε τηγάνι, μόνο και μόνο για να τον δοκιμάσει η Ισπανίδα φίλη σου;
Έχει χρειαστεί να πεις καληνύχτα σε 6 διαφορετικές γλώσσες προτού πας για ύπνο;
Παρακολούθησες ποτέ ταινία σε οθόνη υπολογιστή μαζί με άλλους 30 διαφόρων εθνικοτήτων;
Αν όχι, τότε δεν έχεις πάει Erasmus…
-Έξι το πρωί στο διάδρομο της εστίας. Τρεις Ισπανοί, δύο Βέλγοι, δύο Ολλανδοί και εγώ να προσπαθώ να τους πείσω πως ξέρω ένα ολλανδικό τυρί που το λένε γκούντα και είμαι σίγουρη πως είναι ολλανδικό. Τι επιχείρημα να βρεις όταν οι ίδιοι οι ντόπιοι σου λένε πως δεν υπάρχει τέτοιο ολλανδικό τυρί…
Απλά, σκέφτεσαι ότι στην Ελλάδα τόσα χρόνια οι απατεώνες σού πουλούσαν ένα τυρί, άσχετο, για ολλανδικό! Μα το γκούντα, όμως, έχει και τη διαφήμιση με τη μικρή Ολλανδέζα! Το γκούντα. Πώς μπορεί; Τους το λες γράμμα γράμμα: G-O-U-D-A… Και σου λένε: Αααααα! Εννοείς το χάουντα!
-Να μην μπορείς να συνηθίσεις τα τρία σταυρωτά φιλιά που δίνουν οι Βέλγοι με τίποτα; Στο δεύτερο πάντα είχα φύγει… Το χειρότερο, όμως, ήταν στα γενέθλια της Βελγίδας φίλης μου. Γυρνούσε από εδώ και από εκεί με τα σοκολατάκια στο χέρι. «Τι καλή!», σκέφτηκα, «για να μας κεράσει όλους θα τα πήρε».
Τη φιλάω (πάλι φεύγω στο δεύτερο φιλί) και με τραβάει, λέγοντάς μου: Μην ξεχνάς τρία φιλιά! Η ματιά μου καρφώνεται στα φημισμένα βέλγικα σοκολατάκια! Πόσο θα ’θελα να πάρω ένα, περιμένω να μου προσφέρει… Τίποτα! Απελπισμένη και με τη μυρωδιά τους να μου τρυπάει τη μύτη, τη ρωτάω: «Αααχ! Μπορώ να πάρω ένα;». Και αυτή: «Όχι δεν μπορείς να πάρεις, τα αγόρασα για τα γενέθλιά μου και είναι για μένα!».
-Ένας φίλος μου, μου είχε πει πως είναι το καλύτερο που κάνει το ελληνικό πανεπιστήμιο για σένα: Σε στέλνει μακριά του! Από τη δική μου οπτική γωνία το να περάσω ένα εξάμηνο των σπουδών μου σε μια ξένη χώρα ήταν το καλύτερο που έκανα εγώ για τον εαυτό μου: Με έστειλα μακριά από εμένα, δηλαδή από την καθημερινότητά μου. Κι όπως λέει και ο Αλέξανδρος (να το θυμάστε αυτό το όνομα!!!): Κατερίνα μου, δύο περιπτώσεις υπάρχουν. Η πρώτη είναι να περάσεις πολύ ωραία, άρα επιλέγεις να πας. Η δεύτερη είναι να μην περάσεις πολύ ωραία, άρα θα εκτιμήσεις πόσο καλά περνάς εδώ, άρα επιλέγεις να πας.
Το συμπέρασμα δικό σας! Για εσάς που δεν έχετε ακούσει ποτέ τη λέξη Erasmus:
Τo πρόγραμμα ΕΡΑΣΜΟΣ (Erasmus) δίνει τη δυνατότητα σε προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές αλλά και σε όσους εκπονούν διδακτορική διατριβή να φοιτήσουν για ένα διάστημα σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια με τα οποία έχουν συναφθεί διμερείς συμφωνίες.
Οι σπουδές στο εξωτερικό κυμαίνονται από 3 έως 12 μήνες και αναγνωρίζονται πλήρως από το πανεπιστήμιο προέλευσης.
Στους φοιτητές παρέχεται υποτροφία. http://www.interel.uoa.gr/socrates-erasmus/
Προχωράω στο δρόμο. Τουν-τουν… Χτυπάει το «i-love» μου και η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά, τα μάτια μου σχεδόν δακρύζουν και νιώθω ένα κάψιμο στο στομάχι…Λες; Λες να είναι αυτή;; Κάνω τρία βήματα πίσω. Σταματάω και γυρνάω το κεφάλι μου δεξιά. Την βρήκα… Το «i-love» μου είχε εντοπίσει μία γυναίκα με δείκτη 100%....Θεέ μου! Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί! Κατεβαίνω στο στομάχι μου. Εκεί είναι το κέντρο ημερήσιου προγραμματισμού. Προγραμματίζω αλλαγή πορείας. Λαμβάνω απ’ευθείας μήνυμα από το αφεντικό: «Η πορεία που επιλέξατε δεν είναι σωστή. Θα αργήσετε τουλάχιστον 10 λεπτά στη δουλειά.» Τι να κάνω; 100% συμβατότητα είναι αυτή! Δεν τυχαίνει συχνά! Πρέπει να της στείλω κάτι, ένα μήνυμα… Έχει σταματήσει και αυτή δίπλα μου. Το εξωτερικό της είναι απλό. Πρέπει να είναι και ευρύχωρο, γύρω στα 8 μέτρα ύψος!
Πρέπει να είναι κατασκευασμένο από αρίστης ποιότητας ατσάλι. Το κέντρο όρασης εξωτερικού κόσμου πρέπει να βρίσκεται στο πρόσωπο της. Αυτό με γοητεύει! Θα νιώθει πολύ ασφαλής εκεί μέσα. Ξύπνα! Κάτι πρέπει να κάνεις! Πρέπει να τη δω και έξω από τον ρουχισμό ασφαλείας της. Να την καλέσω κάπου…
Μα που; Μέσα στο σώμα ασφαλείας μου…Φφφφ! Δεν έχω αγοράσει και φρέσκο οξυγόνο και οι ταμπλέτες φαγητού, μου τελειώνουν…Το παίρνω απόφαση και της στέλνω μήνυμα να κατέβει στα πόδια της….Θέλω να την δω! Θέλω να βγούμε έξω από τα σώματα-ασφαλείας…Και ας αναπνεύσουμε διοξείδιο και ας πεθάνουμε! Εμένα μου φτάνει να την δω! Κατεβαίνουμε στα πόδια και βγαίνουμε στο περιβάλλον, δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, αλλά είμαστε ευτυχισμένοι…100% δείκτης συμβατότητας, ποιος το περίμενει ότι θα την έβρισκα κάποτε…Με πιάνει από το χέρι και εγώ νιώθω χαμένος…
Μπαίνουμε σε ένα χώρο ελεγχόμενου αέρα….Ρουφάμε οξυγόνο και παραγγέλνουμε νερό! Είμαι τόσο ευτυχισμένος….Ίσως της προτείνω να έρθει να μείνουμε απόψε στο δικό μου σώμα ασφαλείας…Λες να αρνηθεί; Δεν αντέχω, το στήθος μου πάει να σπάσει…Την κοιτάω… Δεν το πιστεύω ότι είναι δίπλα μου…Και ας έχουμε 100% και ας συμφωνήσει να μείνει απόψε και ας άλλαξε τον αυστηρό ημερήσιο προγραμματισμό της, δεν μπορώ να το πιστέψω ότι πραγματικά τη βρήκα και με θέλει.
Όσα και αν αλλάξουν σε αυτόν τον κόσμο, μεγαλύτερη αγωνία από αυτή της αγάπης, δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει!
Απʼ τη ζωή ενός άντρα περνούν πολλές γυναίκες και δεν εννοώ το κρεβάτι του. Τον επηρεάζουν, τον καθορίζουν και τον κάνουν να πιστεύει ότι είναι απλά ένας μικρός ρόλος σʼ ένα girly σενάριο.Respect, λοιπόν, γιατί όλες είναι υπέροχες!
