Μια άσχημη συνήθεια που υιοθετούμε καθημερινά είναι να αγαπάμε από μέσα μας, σιωπηλά. Μόνοι μας. Διακριτικά, συμβολικά, ντροπαλά, αφαιρετικά, sotto voce (χαμηλόφωνα).Είναι λάθος! Ένα τεράστιο λάθος. Όταν αγαπάμε πρέπει και να το δείχνουμε.
Κάνετε λάθος, κύριοι των media, για μας τις γυναίκες.
Δεν είμαστε το κρέας που θέλουν να παρουσιάζουν οι διαφημίσεις. Ούτε οι γυναίκες που θυσιάζουν κάθε σοβαρότητα, αξιοπρέπεια και εγκεφαλικό κύτταρο προκειμένου να διαφημίσουν ανδρικά εσώρουχα ή κολόνιες. Δεν είμαστε οι ανεγκέφαλες που παρουσιάζονται ως αντικείμενα του σεξ και του καμουφλαρισμένου πορνό.
Ξέρεις ότι η συνήθεια του πετάγματος χαρταετού προέρχεται πιθανότατα από την Κίνα. Είναι δημοφιλής σήμερα στην Κίνα, στην Ιαπωνία, στην Ινδία, στην Ταϊλάνδη και στο Αφγανιστάν. Οι Κινέζοι ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι πετώντας τον χαρταετό διώχνουν την κακή τύχη, ενώ
Η σεφ Ντίνα Νικολάου μας προτρέπει να μαγειρέψουμε για την οικογένεια και τους φίλους μας γεύσεις χειμωνιάτικες και κλασσικές αλλά φτιαγμένες με έναν διαφορετικό τρόπο, πιο ελκυστικό και πάντα νόστιμο! Μας ταξιδεύει σε έναν όμορφο τόπο, με τον Ταύγετο στη μια του μεριά και τη χειμωνιάτικη θάλασσα στην άλλη και με σήμα κατατεθέν του, την ελιά και το ελαιόλαδο.. την Καλαμάτα.
«Καλά κάνω εγώ και σου δίνω καμιά. Μόνο έτσι καταλαβαίνεις». Αν νομίζετε ότι είναι φράση επιστημονικής φαντασίας, μόλις πέσατε έξω . Είναι φράση που εκσφενδόνισε “περήφανος” γιoς στη ηλικιωμένη μάνα του όταν εκείνη αρνήθηκε να πάρει τα φάρμακα της.
Κάποια στιγμή, κάποιοι γινόμαστε γονείς. Τότε συμβαίνει το θαυμαστό να νιώθουμε κάτι πολύ παιδικό να (ξανα)σκιρτάει μέσα μας. Πιάνουμε τον εαυτό μας να (ξανα)συγκινείται με τα Χριστούγεννα, τα δέντρα, τα κάλαντα, τα δώρα, τις μυρωδιές, τα φώτα, τις γιορτές. Τα (ξανα)βλέπουμε όλα αυτά μέσα απ’ τα μάτια του παιδιού μας,
