So the stories go
Τραγούδια, ταινίες, σειρές, ακόμα και περιοδικά μάς βομβαρδίζουν με αυτή την κατά τ’ άλλα μαγική λέξη. Και έστω ότι είναι τόσο μαγική και ισχυρή στο να αλλάξει πολλά, γιατί άμα λέω σε αγαπώ Μέρκελ (φτου κακά), δεν αλλάζει τίποτα, ρε παιδιά! (Πάμε όλοι μαζί... Σε αγαπώ Μέρκελ... Μπαααα. Κανέναν δεν πείσαμε. Ας δοκιμάσουμε το άλλο, μπορεί να έχει αποτελέσματα. Άντε..... Μέρκελ. Αλλά πού να βρεις εθελοντή.) Και αφήστε που μεταξύ μας την έχω ψυλλιαστεί τη δουλειά. Να πώς ξεκίνησαν όλα. Ταινίες, τηλεόραση, βιβλία, όλα μας πυροβολούσαν από μικρά με αυτή τη λέξη. Σε όλες τις γλώσσες για να το εμπεδώσουμε (ε, χρυσό μου, το καταλάβαμε. Ακόμα και για κατούρημα να πας, σε αγαπώ λες στη δικιά σου. Γκώσαμε πια. Φτάνει.). Έλα που εμείς, όμως, σαν μικρά χαϊβανάκια δε τη λογαριάσαμε σωστά. Μάθαμε καλύτερα το i love you από το σ' αγαπώ. Δε σκεφτήκαμε ποτέ, όμως, πως τα αγγλάκια δεν έχουν άλλη λέξη για τον έρωτα και άλλη για την αγάπη. Για αυτούς είναι όλα love. Εν αντιθέσει με εμάς που έχουμε πληθώρα λέξεων για να εξηγήσουμε τα αισθήματά μας, αλλά και πάλι κάπου σκαλώνει το σύστημα. Υπεραναλύουμε τα πάντα ή τα γράφουμε όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι, που δεν ξέρω και να πιάνει κιόλας (την παλάμη, εννοώ, γατάκια μου). Έτσι, γιατί είμαστε των άκρων. Ή θα ζυγίζουμε 500 ώρες τη λέξη αυτή ή που θα την πετάξουμε και όποιον βρει κατακούτελα. Μια λέξη με τεράστια ενέργεια, που έχει τη δύναμη να πληγώνει, αλλά και να κάνει τον κόσμο να χαμογελά. Μήπως, όμως, είναι απλά μια λέξη; Μήπως πάλι την κάναμε την πατάτα μας και δώσαμε αξία σε κάτι που δεν πρέπει; Και τελικά, γιατί κολλάμε σε λέξεις και όχι σε πράξεις και εκδηλώσεις των όσων αισθανόμαστε; Γιατί θέλουμε να το ακούμε, βρε παιδάκι μου… Και γενικώς να την ακούμε;
Είναι... δεν είναι...;
Αγάπη, όμως, δεν είναι ο έρωτας. Δεν είναι να κλαις και να χτυπιέσαι γι’ αυτόν που τελικά δεν έμεινε στην αγκαλιά σου (σπάσ’ του απλά τη μούρη, καλή μου). Να πέφτεις στα πατώματα και να λες σ’ αγαπώ. Γιατί όλο αυτό είναι έρωτας, πάθος, κόλλημα. Κτητικότητα και εγωισμός. Τον θες και σε πονάει αυτό. Αγάπη είναι να νοιάζεσαι τον άλλον. Αγάπη είναι η αγκαλιά της μαμάς στο παιδί της που γύρισε πληγωμένο (και σου είπα, ρε Γιωργάκη, χώρισέ την. Είχε τρύπα στη μύτη. Θα σε πληγώσει αυτή). Αγάπη είναι η φωνή του μπαμπά στην κόρη του που δεν ξέρει πώς να της πει να προσέχει με τον αγροίκο με τα μούσια που έμπλεξε και πόσο την αγαπά. Αγάπη είναι η μούρη που κρατά η αδερφή σου γιατί έκανες πάλι μαλακία (μεταξύ μας) και δεν ξέρει πως να σου πεις «είσαι ηλίθια, αλλά σ’ αγαπάω». Αγάπη είναι το «είσαι μαλάκας;» που σου είπε ο κολλητός σου, ενώ εννοεί «πρόσεχε, ρε βλακόχαζε, θα μπλέξεις». Αγάπη είναι η υστερία της γιαγιάς σου που πάλι δεν έφαγες. Αγάπη είναι να βλέπεις το 70χρονο ζευγάρι να κρατιέται τρυφερά χέρι χέρι. Αγάπη είναι να αντικρίζεις κάθε μέρα το γείτονά σου να ταΐζει τρυφερά τα αδέσποτα του χωριού σου και τον ζητιάνο στο κέντρο της πόλης να ρίχνει ψίχουλα στα περιστέρια και να χαμογελά. Αγάπη είναι το αεράκι που σε χάιδεψε και εσύ χαμογέλασες και με μιας ξέχασες τα δύσκολα. Κοίτα, πάλι θα βγει ο ήλιος. Αγάπη είναι να βλέπεις τον άνθρωπό σου να χαμογελά και να είσαι ευτυχισμένος. Να ζητάς το χαμόγελό του και να επιδιώκεις να είναι σα το Μίκυ Μάους που γνώρισες κάποτε και ας σου έκανε το βίο αβίωτο το γαϊδούρι το ξεσαμάρωτο (αϊ σιχτίρ, τα θυμήθηκα και τσαντίστηκα). Αγάπη είναι να ακούς τους χτύπους της καρδιάς σου πιο δυνατά κάθε φορά που κάτι πάει καλά γι’ αυτόν και να είσαι έτοιμος να κάνεις τα πάντα για να του φτιάξεις τη διάθεση όταν τα άλλα «ζώα της αγέλης» τον έριξαν. Αγάπη είναι να έχεις μια αγκαλιά πάντα ανοιχτή γι' αυτόν, ξεχνώντας τις δύσκολες στιγμές που πέρασες με τις ηλίθιες απερισκεψίες του. Αγάπη είναι αυτά τα μικρά γλυκά συναισθήματα που ξεχύνονται μέσα σου, όταν τον έχεις αγκαλιά. Και όταν δεν τον έχεις, η καρδιά σου να παραμένει μαζί του. Αγάπη είναι να μοιράζεσαι τα πάντα. Να δίνεις χωρίς να ζητάς να λάβεις. Αγάπη είναι να ονειρεύεσαι το καλύτερο γι’ αυτόν. Έστω και αν αυτό δεν είναι δίπλα σου. Αγάπη είναι να μιλάς μαζί του χωρίς να λέτε πολλά και όμως να τα έχετε πει όλα. Να πλημμυρίζεις από συναισθήματα που δεν έχεις νοιώσει ξανά. Αγάπη είναι να σε αγκαλιάζει και να μη σας ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή. Να ονειρεύεσαι εκείνη τη στιγμή. Να πνίγεσαι από χαρά. Να τον φροντίζεις και να...
Αλλά για κάτσε. Μήπως αυτά είναι έρωτας τελικά; Ή μήπως και ενθουσιασμός; Χα χα... και στην τελική ποια είμαι εγώ που θα σου πω τι είναι Αγάπη...
Άντε ζήσε το και αν, τελικά, μάθεις, σφύρα μου…
No fiar
Ένα πράγμα βάλε στο μυαλό σου. Μη φοβάσαι να αισθανθείς. Καλύτερα μάγκας παρά βλάκας. Και μάγκας είναι αυτός που δε φοβάται να ζήσει(Καλά, άμα κάνεις πολλές φορές το ίδιο λάθος, όμως, θα σε πουν βλάκα. Πρόσεχε λίγο, πουλάκι μου, και εσύ). Να δείξει, να μιλήσει. Πράξεις και λόγια σε πλήρη αρμονία. Ζήσε, λοιπόν, κάθε μικρή στιγμή και λάτρεψε τις λεπτομέρειες. Γιατί αυτές κάνουν τη διαφορά. Μη σκέφτεσαι πως πρέπει να βάλεις ταμπέλες σε αυτά που κρύβεις μέσα σου, αλλά σκέψου πως ίσως αυτά που νιώθεις θα πρέπει να τα μοιραστείς. Έτσι γιατί θα είναι πιο γλυκό, να πεις σ' αγαπώ. Χωρίς κανένα φόβο, με μια γλυκιά αγκαλιά. Σφιχτή, με ένα τρυφερό χαμόγελο. Εγκατέλειψε, λοιπόν, τη λογική, να το πω ή όχι. Αν με εκμεταλλευτούν; Αν με πληγώσουν; Αν ο ουρανός πάρει φωτιά και η μύτη σου πέσει κάτω, τότε τι θα κάνεις; Αστερίξ μου, εσύ. Ζήσε την κάθε σου στιγμή και για αυτή τη φορά, άφησε τη γλυκύτητα που κρύβεις μέσα σου να σε πλημμυρίσει. Χαμογέλα, και πες δυνατά... ΣΕ ΑΓΑΠΩ
