Σφάλμα
  • JUser::_load: Unable to load user with id: 74

Ο δρόμος για την Ιθάκη

Γράφτηκε από
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(22 ψήφοι)

Τι άλλαξε και όλα μοιάζουν αλλιώς; Τι άλλαξε και το μόνο που βασανίζει το μυαλό μας είναι το πού θα πάμε διακοπές και γιατί πετάνε τα «ψωμάκια» με αυτό το μαγιό; Τι κάναμε λάθος πάλι και κοιμηθήκαμε;

Αν εκεί που οι αγανακτισμένοι έχουν γεμίσει τους δρόμους, αν εκεί που οι αυτοκτονίες έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ, αν εκεί που η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση μας έχει διαλύσει, τότε εμείς γιατί, ρε παιδιά, φωνάζουμε όλοι μαζί: «Μύκονοοοοοος»; Πώς από το «στη Μόσχα, αδερφές μου, στην Μόσχα», καταλήξαμε στη Μύκονο; Και από πού πάνε για την Ιθάκη, βρε παιδιά;

Τo be or not to be?
Εκεί, λοιπόν, που καίγεται κάθε καρδιά για τη λύτρωση, και εκεί που λες «θα την κάνουμε την επανάσταση, θα ελευθερωθούμε, το κέρατό μου». Εκεί ξαφνικά συνειδητοποιείς το πόσο καλά μας ψεκάζουν. Γιατί μόνο τον ψεκασμό δέχομαι ως αιτία για αυτό το λήθαργο που έχουμε πέσει. Και σας το λέω, αν υποψιαστώ πως όλα αυτά γίνονται από τη βλακεία μας, θα αρχίσω να βαράω το κεφάλι μου στον τοίχο. Και είναι γυψοσανίδα. Μα…..κία θα είναι. Σαν τη μουρλή θα βγω στους δρόμους και το μόνο που με νοιάζει είναι να έχω προλάβει να ρίξω τίποτα πάνω μου, μη γίνουμε και ρόμπα. Αχ, εσύ μωρό μου, που λες πως είσαι αισιόδοξος, πρώτον, φτύσε αυτή την καραμέλα, γιατί θα χαλάσουν τα «δοντάκια» σου και, δεύτερον, λύσε μου την απορία. Αισιόδοξος είσαι, όταν κάθεσαι και περιμένεις το μεγάλο μπαμ, ευελπιστώντας πως όλα θα μείνουν ίδια ή, στην καλύτερη περίπτωση, μπορούν να αλλάξουν μόνα τους; (Όχι άλλα ναρκωτικά, ρε πουλάκι μου, σε χαλάνε). Κανείς δε θα σου δώσει αυτά που αξίζεις αν δε τα διεκδικήσεις. Μην το ξεχνάς αυτό. Ή μήπως αισιόδοξος είσαι, όταν καίγεσαι για το μπαμ, και σαν άλλος μπουρλοτιέρης το αναμένεις, μήπως και γλυτώσουμε από τη στασιμότητα και από τους δερβέναγες πάνω από το κεφάλι μας; Εεεεε;

 

Βάλε λάδι και έλα βράδυ
Όμως, εσύ, που το μυαλό σου βασανίζεις κάτω από τον ήλιο, και που το βράζεις σε χαμηλή φωτιά, εσύ θα είσαι αυτός που σε λίγο πάλι θα φωνάζεις, πάλι θα αγανακτείς. Και φοβάμαι μήπως αυτή τη φορά είσαι εσύ που θα πεινάς. Όσο, λοιπόν, τρίβεις το λαδάκι πάνω στους κοιλιακούς, σκέψου, σε παρακαλώ, τα αξίζεις όλα αυτά; Η χαρά σου γιατί πρέπει να είναι μικρές στιγμές και όχι μια μεγάλη, αιώνια χαρά; Μια χαρά που θα σε γεμίζει, θα σε πλημμυρίζει, θα σε ανεβάζει στα ουράνια. Και αυτή τη φορά δεν πρόκειται να πέσεις από πουθενά. Άνοιξε τους ορίζοντές σου, ενημερώσου, διάβασε, άκουσε, συζήτησε με κόσμο. Δες για πρώτη φορά με τα μάτια της καρδιάς σου, που πονά και εσύ την έχεις στον πάγο, ίσα ίσα για να προλάβεις να χαρείς το καλοκαίρι. Που δεν είναι και κατακριτέο, μιας και πέρασες και δύσκολο χειμώνα, αλλά γιατί να τον ξαναπεράσεις;

 

Κοίτα ψηλά
Τίποτα δεν είναι εύκολο. Πονάει το διαφορετικό. Όμως, βρες τη χαρά, χαρά μου. Βρε τον τρόπο να γελάς συνέχεια. Γίνε αισιόδοξος από επιλογή και όχι από καταναγκασμό. Οραματίσου το διαφορετικό. Το ουσιώδες. Ξεσήκωσε την ψυχή σου, όχι απαραίτητα το κορμί σου, το απολλώνιο. Αν η καρδιά, η ψυχή δε θελήσει, τι να κάνει το σώμα. Μην τρελαίνεσαι, όμως, δε σου είπα πως όλα τελειώνουν. Πως όλα οδηγούν στην πείνα. Δε σου είπα πως ήρθε το τέλος. Σου λέω μόνο πως ήρθε η ώρα για να σκεφτείς. Να ονειρευτείς. Και ας το κάνεις κρυφά. Και ας δείχνεις πως τα μόνα σου ενδιαφέροντα είναι οι ρακέτες και το μαύρισμα. Ψάξε, βρες το δρόμο για την Ιθάκη. Τη δική μας Ιθάκη. Τον παράδεισό μας, ψυχή μου. Γιατί αυτή τη φορά το ταξίδι μετράει, αλλά και ο προορισμός τα σπάει. Και αν εσύ πεις το ναι, το μεγάλο ναι, τότε δεν τελειώσαμε. Τώρα αρχίζουμε.

Υ.Γ. Χαμογέλασε. Σ' αγαπώ!

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « www.helpmevote.gr Πάμε διακοπές; »
You are here