Ωστόσο, δεν αξίζει να μουλιάσουμε άλλο στη μελαγχολία. Ήρθε το καλοκαίρι! Κι αν από εδώ και στο εξής τα καλοκαίρια μας ορίζονται λιτά και οι διακοπές μας low budget, ο ήλιος θα συνεχίζει να μας χαρίζεται άφθονος. Και πώς να πνίξεις τότε τη φαντασία σου στη μιζέρια και να μην τον απολαύσεις! Γιατί καλώς ή κακώς, ο Έλληνας, και κυρίως ο Καλαματιανός, που περνά τα 2/3 του χρόνου ζώντας σε κλίμα ιδιαίτερα καλοκαιρινό, έχει μάθει με την πρώτη λιακάδα να τα ξεχνάει όλα. Είναι τότε που ανατέλλουν οι θερινές λιακάδες, οι λιακάδες αισιοδοξίας, όπως συνηθίζω να τις λέω εγώ.
Κάτι τέτοιες μέρες, λοιπόν, που σε γεμίζουν με ανεμελιά και ανέλπιστη χαρά, με έντονο το αίσθημα της γενναιοδωρίας, ανεξήγητα, που θες μονάχα μουσική, χορό και εκδρομή… τέτοιες λαμπερές μέρες σε κάνουν να μην αφήσεις την οθόνη του υπολογιστή σου να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον σου όλη μέρα, να μη θυμώσεις με τον οδηγό που στη διάβαση δε θα σταματήσει ούτε σήμερα για να περάσεις, να σκεφτείς με κατανόηση για τον εργοδότη ή το συνάδελφο που ίσως να σε αδίκησε τις προάλλες, να καλημερίσεις με χαμόγελο το γείτονα που τις προηγούμενες μέρες σού φαινόταν αφόρητα εκνευριστικός. Να περπατήσεις δίπλα στη θάλασσα, και ενώ χάνεται η ματιά σου στον ορίζοντα και σε τυφλώνουν οι ηλιαχτίδες, νιώθεις κυρίαρχος του νου σου και επιβάλλεσαι σε κάθε μαύρη σου σκέψη. Θυμάσαι όλους όσοι σ’ αγαπούν, δίχως να χρειάζονται συγκεκριμένο λόγο και αρκούνται στην παρουσία σου, φυσική ή νοητή, για να αισθάνονται πλήρεις. Και το ίδιο αντίστοιχα νιώθεις κι εσύ. Κι αν τα χρήματα από εδώ και πέρα θα ’ναι λιγοστά, αυτές οι λιακάδες, καλοκαιρινές ή μη, θα ’χουν πάντα τρόπο να γεμίζουν τη ζωή μας.
Υ.Γ. Οι κοπελιές μην ασχολείστε με πόντους, κυτταρίτιδες και αηδίες. Ασχοληθείτε μόνο με το χαμόγελό σας. Το χαμόγελο που φέρνει η επίγνωση του σπουδαίου εφήμερου.
Παυλάκου Γεωργία