Μονόδρμος η μετανάστευση

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ.
Bow Road, Old Street, Green Park, Luton… φράσεις και λέξεις άγνωστες για τους περισσότερους από εμάς, καθημερινές όμως για πολλούς νέους, οι οποίοι τους τελευταίους μήνες έχουν κάνει το μεγάλο βήμα να μετακομίσουν (προσωρινά;)

 

στο Λονδίνο και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, αναζητώντας το αυτονόητο: ικανοποιητικές και ανταποδοτικές συνθήκες εργασίας και ποιότητα ζωής αντάξια των προσδοκιών τους. 
Οι παραπάνω φράσεις δεν είναι παρά στάσεις Μετρό και συνοικίες του Λονδίνου, όπου μένουν και εργάζονται πολλοί νέοι συμπολίτες μας. Την Κυριακή το απόγευμα το σκηνικό θύμιζε περισσότερο Καλαμάτα παρά Λονδίνο, καθώς σε μια κεντρική λονδρέζικη καφετέρια μαζευτήκαμε για καφέ 5-6 φίλοι (νυν κάτοικοι Λονδίνου εκτός του υπογράφοντος).
Ανεξάρτητα από το αν η αιτία για την αποδημία είναι ένα μεταπτυχιακό, ένα διδακτορικό ή κάποια δουλειά, το συμπέρασμα της συζήτησης είναι τουλάχιστον δυσοίωνο.
Τα σενάρια επιστροφής στην Ελλάδα (πόσο μάλλον στην Καλαμάτα) στο άμεσο μέλλον είναι σχεδόν ανύπαρκτα, αφού κάθε ένας οργανώνει όλο και σε πιο στέρεες βάσεις τη ζωή του στο εξωτερικό, παρότι οι περισσότεροι δε βρίσκονται παρά μόνο λίγους μήνες εκεί.
Τα κίνητρα που προσφέρει το Λονδίνο, όπως και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, φαντάζουν μάλλον ουτοπικά για τα ελληνικά δεδομένα: μεγάλοι μισθοί, που αναπροσαρμόζονται συνέχεια, όχι εξοντωτικά ωράρια και ιδανικές συνθήκες εργασίας, δικαιώνουν απόλυτα για την επιλογή τους όλους εκείνους που έκαναν αυτό το βήμα, αγωνιζόμενοι σε ένα περιβάλλον ιδιαίτερα ανταγωνιστικό μεν, αλλά μέσα στο οποίο κερδίζουν αξιοκρατικά τη θέση τους στο σύστημα, με τις προοπτικές να ανοίγονται διάπλατα. Πανεπιστήμια, εταιρίες, τράπεζες, «εκμεταλλεύονται» την πλέον παραγωγική γενιά των νέων Ελλήνων επιστημόνων.
Η Ελλάδα, η οποία ως χώρα δαπάνησε σημαντικό χρηματικό ποσό για να σπουδάσει κάθε νέο επιστήμονα, παραμένει αμέτοχη, αφήνοντας ξένες χώρες να καρπώνονται αντ’ αυτής το όφελος. Ωστόσο, όπως φαίνεται, το κύμα φυγής θα ενταθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Όλες αυτές οι χιλιάδες φοιτητών, που ολοκληρώνοντας τις σπουδές θα έρχονται αντιμέτωποι με την υπάρχουσα κατάσταση στην Ελλάδα, θα οδηγούνται πιο εύκολα στη λύση της φυγής στο εξωτερικό.
Ο λόγος πολύ απλός: το πρώτο βήμα έχει γίνει από κάποιον φίλο ή συγγενή, και είναι πολύ πιο εύκολο να ακολουθήσει κάποιος τον αδερφό του ή κάποιον φίλο στο εξωτερικό, από το να κάνει μόνος του την αρχή. Η εποχή που στο εξωτερικό συνέχιζαν συνήθως τις σπουδές τους όσοι είχαν οικονομική άνεση έχει αλλάξει, και πλέον αυτή είναι μία απο τις ελάχιστες διεξόδους για να ικανοποιήσει ένας νέος επιστήμονας τις φιλοδοξίες του και να έχει ικανοποιητικές απολαβές από την εργασία του.
Εξάλλου, στην ερώτηση «γιατί αποφάσισες να συνεχίσεις τη ζωή σου στο εξωτερικό», η απάντηση είναι απλή: «Δεν το αποφάσισα, οδηγήθηκα...».
Το μόνο παρήγορο της κουβέντας, ότι όλοι θα προτιμούσαν ο καφές να είναι στην Καλαμάτα, αλλά...

Παναγιώτης Παπαντωνίου
Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ,
MSc Υπ. Διδάκτωρ

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Σχετικά άρθρα (βάσει ετικέτας)

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Debtocracy-Χρεοκρατία Special Olympics- Αθήνα 2011 »
You are here