Σφάλμα
  • JUser::_load: Unable to load user with id: 77

ΚΩΣΤΑ ΜΑΡΤΖΕΚΗΣ

Ένας Σαλονικιός που με το ποδήλατό του γύρισε όλη την Ελλάδα. Κατάφερε να διασχίσει σε 15 μέρες 1.700 χιλιόμετρα. Γιατί το έκανε; Πώς αντιδρούσε ο κόσμος; Πως του φάνηκε ο δικός μας ποδηλατόδρομος;

Γιατί ο Έλληνας πιστεύει ότι η «γκόμενα θέλει αυτοκίνητο»; Διαβάστε τις απαντήσεις στη συνέντευξη που ακολουθεί.

Πώς και αποφάσισες να κάνεις όλο αυτό το ταξίδι;
Πάντα θαύμαζα τους ταξιδιώτες με ποδήλατο, πάντα με συγκινούσε να κάνω όσο πιο πολλά χιλιόμετρα μπορώ φορτωμένος με ένα ποδήλατο. Το ήθελα από παλιά! Και φέτος με αφορμή ότι το ποδήλατο «ανέβηκε» πολύ στην Ελλάδα αποφάσισα να κάνω αυτό το ταξίδι. Με σκοπό να προωθήσω το εναλλακτικό ταξίδι με ποδήλατο και το οικολογικό μέσον στην Ελλάδα. Και όλα αυτά με 300 ευρώ! Έκανα 1700 χιλιόμετρα, ξεκίνησα από τη Θεσσαλονίκη, πέρασα από Γιαννιτσά, Έδεσα, Γιάννενα, Άρτα, Αγρίνιο, Πάτρα, Πύργο, Καλαμάτα, Τρίπολη, Κόρινθο, Αθήνα, Χαλκίδα, μετά με το καράβι διέσχισα το Αιγαίο, βγήκα στην Αλεξανδρούπολη, πέρασα από την Καβάλα και μετά πάλι στη βάση μου, δηλαδή τη Θεσσαλονίκη.

Πώς αντέδρασαν οι δικοί σου όταν τους είπες για το εγχείρημά σου;
Καλά τρελός, είσαι; Στα 31 τι πας να κάνεις; Τρελός είσαι! Χαχαχα, δε με πίστευε κανείς μα κανείς! Κόντεψαν να πείσουν και μένα ακόμη. Αλλά, τελικά, όλα πήγαν καλά και άλλαξαν γνώμη.

Ήθελες να περάσεις κάποιο μήνυμα με αυτό;
Ναι. Να κάνουν ποδήλατο για να τους εξυπηρετεί και όχι για να εξυπηρετούν αυτό ή άλλα συμφέροντα. Να δείξω πόσο όμορφη χώρα έχουμε. Να προβάλω το ποδήλατο ως εναλλακτικό μέσο ταξιδιού.

Σκέφτηκες κάποια στιγμή να τα παρατήσεις;
Αμέ! Πολλές φορές! Όλη η Ελλάδα είναι ορεινή! Παντού δυσκολίες. Αλλά το κομμάτι από Έδεσσα μέχρι Κόνιτσα δε θα το ξεχάσω ποτέ… Μεγάλες υψομετρικές διαφορές, από 800 μέχρι 1.450 μέτρα. Κρύο μέσα στο κατακαλόκαιρο και υπερβολική ζέστη, επικίνδυνοι δρόμοι, επικίνδυνοι οδηγοί, άγρια ζώα, αλλά όλα ήταν όμορφα! Τελικά, όμως, πήγαν όλα καλά! Δεν την αλλάζω τη ζωή μου ούτε τη διαδρομή. Και μάλιστα, στο νέο ταξίδι θα την κάνω πιο δύσκολη.

Πώς αντιδρούσε ο κόσμος όταν σε έβλεπε;
Χμμμ, εδώ τα πράγματα είναι κάπως… Με σεβάστηκαν πολύ οι οδηγοί με μηχανές. Στους 10 οδηγούς αυτοκίνητων οι 3 ήταν θετικοί, οι υπόλοιποι κορόιδευαν και έβριζαν. Πίσω από το παράθυρό τους, σε μια ανηφόρα, με δροσιά μέσα στο αυτοκίνητο τους. Αυτοί είμαστε ως Έλληνες. Σκουπίδια παντού και βρωμιά στο δρόμο. Τι να πεις… αλλά υπήρχαν και άνθρωποι όπως στην Καστοριά, στα Γιάννενα, στην Κόνιτσα, στην Πάτρα, στην Καλαμάτα και στον Πειραιά, που μου άνοιξαν την πόρτα του σπιτιού τους και με φιλοξένησαν. Δε θα τους ξεχάσω, από όλους και από όλα παίρνω κάτι θετικό, ακόμη και από το πιο αρνητικό, βγάζω κάτι θετικό.

Τελικά, είσαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα;
Ναι, πολύ, πάρα πολύ!! Του χρόνου ακόμη πιο πολλοί. Κάθε χρόνο και πιο πολλοί. Προτείνω να με ακολουθήσει κι άλλος κόσμος. Του χρόνου ξαναερχόμαστε Καλαμάτα, που μου άρεσε πολύ!

Τι είναι για σένα το ποδήλατο;
Τρόπος που με εξυπηρετεί, τρόπος που με βγάζει από προβλήματα, ίσως μια άλλη διάσταση, είναι μια προέκταση του σώματός μου, το ποδήλατο είναι ζωή. Και ζωή σημαίνει να βάζεις το ποδήλατο μέσα σου και να λειτουργεί το μυαλό και η καρδιά σου σε γρήγορους ρυθμούς, όταν όλα τα άλλα κινούνται αργά γύρω σου

Εσύ στη Θεσσαλονίκη με τι ασχολείσαι;
Άνεργος εδώ και πολύ καιρό, είναι πραγματικά δύσκολα τα πράγματα, όποιος με θέλει, ας με πάρει για εργασία, υπομονή, όλα θα πάνε καλά.

Ταξι-ποδήλατο, είναι βιώσιμο;
Ναι, είναι. Το ταξίλατο, χμμμ τι να σου πω γι’ αυτό; Όλα ξεκινούν από το δημιουργό του, τον Κωνσταντίνο Συμελίδη και το bikerispect! Μετά παίρνει μορφή στα χέρια μου! Το κυνήγησα λίγο, μου έδωσε οικονομική ανάσα! Κινούμαι με αυτό όταν έχει καλό καιρό, είναι πολύ εξυπηρετικό για τον κόσμο και χαρούμενο! Τους αρέσει πολύ! Κάναμε και τον πρώτο γάμο με αυτό. Στη συνέχεια θα κάνουμε καλύτερη οργάνωση και πιο πολλές ευχάριστες διαδρομές.

Πέρασες και από την πόλη μας. Πώς σου φάνηκε ο δικός μας ποδηλατόδρομος;
Κατ’ αρχάς, η πόλη σας είναι ιδανική για ποδήλατο σε οποιαδήποτε μορφή! Μου άρεσε πολύ και κάθισα τρεις μέρες. Έκατσα πιο πολύ από κάθε πόλη. Η ποδηλατοδιαδρομή είναι υπέροχη, και μου άρεσε πολύ αυτό. Πραγματικά χαιρόμουν να κάνω βόλτες παρ’ όλη την κούρασή μου! Αλλά όπως και εδώ στη Θεσσαλονίκη, επικρατεί η λογική του παραλόγου, όπως ποδηλατοδρόμος πάνω σε πεζοδρόμιο. Δεν είναι κάπως… ας το σκεφτόμαστε καλύτερα όλοι μας.

Τελικά στο κέντρο της Αθήνας χωρά ένας ποδηλατόδρομος πιστεύεις;
Αν χωράει λέει! Ντροπή να είναι τόσοι χιλιάδες ποδηλάτες! Τόση μεγάλη πόλη και να μην έχει έναν; Στην Ευρώπη, και στο πιο μικρό χωριό να πας, θα βρεις ένα σήμα για ποδηλατόδρομο! Ας κάνουν κάτι! Αλλά… Ελλάδα… το ψάρι λένε μυρίζει από το κεφάλι, δεν υπάρχει παιδεία! Το ποδήλατο στην Ελλάδα είναι μόδα, θα περάσει, όλοι μου λένε… καλά, ρε, είσαι 31, ακόμη κάνεις ποδήλατο; Πάρε κανένα αμάξι να παίρνεις την γκόμενα… Έλληνας!

Κάπου πήρε το μάτι μου ότι ετοιμάζεις ένα μεγαλύτερο γύρο, πάλι με ποδήλατο, θες να μας μιλήσεις για αυτό;
Ναι… ετοιμάζουμε με άλλους δυο φίλους, με σωστή οργάνωση και χορηγία, το γύρο της Ελλάδας με πιο πολλά χιλιόμετρα, 2.500! Και του χρόνου θα γίνει ο γύρος της Ευρώπης σε 5 μήνες κάνοντας 11.000 χιλιόμετρα. Μετά στον κόσμο, κάτι σαν πανελλήνιο, πανευρωπαϊκό, παγκόσμιο, οπότε ετοιμαζόμαστε για ακόμα μια φορά.

Τι δυσκολίες έχετε;Τι περιμένετε;
Κούραση, τίποτε άλλο. Θα ήθελα όποιος ενδιαφέρεται και θέλει να μάθει για εμένα και θέλει να με στηρίξει, να μου στείλει εδώ: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε. [email protected]

Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης

You are here