ΑΛΕΚΟΣ ΔΕΔΕΣ

Ο Αλέκος Δέδες είναι ένας ποδοσφαιριστής που δε χρειάζεται συστάσεις. Τον συναντήσαμε και μας μίλησε για την πλούσια ποδοσφαιρική του καριέρα.

 

Πότε και από πού ξεκινάς το ποδόσφαιρο;
Α΄ Τοπικό, 14 ετών, στην ομάδα του χωριού μου, τον Εθνικό Μελιγαλά.

Πες για τις ομάδες που έχεις παίξει.
20 χρόνια επαγγελματικά. Καλαμάτα 10, ΟΦΗ 3, ΠΑΣ Γιάννενα 3, Μεσσηνιακό 2, Πανηλειακό 1 και Θρασύβουλο 1. Μαζί με τα 3 χρόνια στο τοπικό και τη φετινή χρονιά στο Μεσσηνιακό στη Δ΄ Εθνική, 24 χρόνια ποδόσφαιρο.

Ήσουν πάντα αμυντικός; Είναι μια θέση που σώζει την ομάδα στα δύσκολα, αλλά ο κόσμος προτιμά το σκόρερ. Διαφωνείς;
Ξεκίνησα ως δεξί εξτρέμ, που λέγαμε τότε, αλλά με τα στοιχεία που είχα ως παίκτης άρχισαν να με εμπιστεύονται και σε άλλες θέσεις οι προπονητές μου. Στη συνέχεια, βέβαια, και η ηλικία σε «μεταφέρει» προς τις πίσω θέσεις και ήταν καλό για μένα που είχα παραστάσεις από πιο παλιά. Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου, θα σου πω ότι όντως ο σκόρερ «αποθεώνεται» πιο πολύ, αλλά εγώ από τη φύση μου ήμουν πιο ομαδικός. Με την πάροδο των ετών αναγνωρίζονται και άλλες κινήσεις μέσα στο γήπεδο, οπότε το θεωρούσα κι αυτό προσόν. Ευτυχώς για μένα, στην «επιθετική» μου περίοδο στην Καλαμάτα έβαλα κάποια γκολ που έμειναν στη μνήμη των φιλάθλων (με Ολυμπιακό 3-0, με Ηρακλή 5-2, με Άρη 5-0, με Πανηλειακό 3-0, στο ματς που «έκρινε» την άνοδο στη Β' Εθνική, σύνολο 39).

Θεωρείς ότι θα μπορούσες να έχεις παίξει πιο ψηλά;
Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν είσαι ικανοποιημένος με αυτά που έχεις κάνει, πάντα θες παραπάνω. Θα σου πω παραδείγματα φίλων μου για να καταλάβεις. Ο Λυμπερόπουλος έκανε τόσα πολλά και δεν πήρε τίτλο, ούτε έπαιξε σε μεγαλύτερη ομάδα εκτός Ελλάδας. Ο Τσιάρτας πήγε έξω, αλλά μνημονεύει την εποχή που έφτασε ένα βήμα από τη Ρεάλ... Έτσι κι εγώ, θα σου πω πως θα ήθελα την ευκαιρία για καθιέρωση σε ΑΕΚ-ΠΑΟ-ΟΣΦΠ- ΠΑΟΚ –Άρη - Ηρακλή, που θεωρούνται παραδοσιακά οι πιο δυνατές ομάδες. Όμως, είμαι περήφανος για τις ομάδες που έπαιξα και, κυρίως, για αυτές που έμεινα περισσότερα χρόνια. Εύχομαι να είδαν ότι έδινα ό,τι είχα. Δόξα τω Θεώ, το αισθάνομαι στις εκδηλώσεις τους, με αποκορύφωμα την αντιμετώπιση από τους φιλάθλους του ΟΦΗ παλαιοτέρα και του ΠΑΣ Γιάννενα πρόσφατα, παίζοντας ως αντίπαλος. Δεν μπορώ να μην αναφέρω φυσικά και τους φιλάθλους της «Μαύρης Θύελλας», όταν στην πολύ δύσκολη για εμένα συγκυρία, να παίζω αντίπαλος στο ΜΓΣ, με αντιμετώπισαν άψογα.

Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, πόσο δύσκολο επάγγελμα είναι;
Μπορώ να μιλάω μια ημέρα για αυτό. Θα πω γενικά ότι δεν είναι αυτό που νομίζουν όλοι, δηλαδή εύκολο... τουλάχιστον όπως το αντιμετωπίζω εγώ. Το αγάπησα από την πρώτη στιγμή που άγγιξα την μπάλα. Θέλει πολλές θυσίες για να έχεις διάρκεια, που είναι αυτό που σε κάνει να ξεχωρίζεις. Επίσης, να είσαι και τυχερός με την υγεία σου και προσηλωμένος, γιατί μια κακή στιγμή ή μια κακή χρονιά είναι ικανά για να σε ξεχάσουν όλοι...

Είναι βρώμικο επάγγελμα;
Όπως όλοι οι χώροι, έχει και άτομα που το βλέπουν ως ευκαιρία της στιγμής. Παράγοντες, ποδοσφαιριστές, διαιτητές κ.τ.λ. Στην Ελλάδα, πάντως, έχουμε δώσει πολλά δικαιώματα, κυρίως οι μεγάλες ομάδες, για να θεωρείται πως δεν τηρούνται οι νόμοι. Κι αυτό είναι καταστροφικό για το ποδόσφαιρο.

Στημένα παιχνίδια υπάρχουν;
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να χαθεί ένα παιχνίδι και να μην αντιληφθεί κανείς τι έχει γίνει. Μιλάμε με ενδείξεις, χωρίς αποδείξεις. Και εδώ οι νόμοι, πάντως, δεν απέδωσαν τις τιμωρίες που θα έπρεπε σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που έχουν αφήσει ιστορία στο ποδόσφαιρο. Απλά διαιωνίζουμε παλιές αποφάσεις.

Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις;
Αν εννοείς στο παρελθόν, από κάποια στιγμή, όχι, γιατί θεωρώ ότι δεν πρέπει ποτέ να παραδίνεσαι από κάποια αδικία ή μια ατυχία. Αν εννοείς ηλικιακά, έχω την κρίση να αποχωρίσω αξιοπρεπώς.

Ποια η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή σου στα γήπεδα;
Δύσκολο να ξεχωρίσεις, γιατί η καθεμία, αναλόγως των δεδομένων της τότε χρονιάς, έχει τη σημασία της. Οι άνοδοι της Καλαμάτας σε Β' και Α' Εθνική, η έξοδος στην Ευρώπη με τον ΟΦΗ, η απίστευτη άνοδος με τον ΠΑΣ Γιάννενα. Λόγω καταγωγής, πρώτης ομάδας (10 χρόνια μέλος της), ουσιαστικής μου συμμετοχής και επανόδου μετά από 21 χρόνια στην Α' Εθνική κερδίζει της Καλαμάτας η καλύτερη στιγμή. Χειρότερη στιγμή τώρα. Υπάρχουν και αυτές, αλλά όταν υφίσταται θέμα υγείας νομίζω τα κερδίζει όλα. Εννοώ όταν είχα σπάσει το πόδι μου και έμεινα εκτός για 2 και 1/2 μήνες. Υπάρχει, όμως, και το αλησμόνητο παιχνίδι με το Αιγάλεω, καθώς χάθηκε μια άνοδος, όπως και μια πτώση για χρέη του ΠΑΣ Γιάννενα (βαθμολογικά είχε σωθεί και για πρώτη φορά στην Ελλάδα έπεσε έτσι ομάδα από την Α' Εθνική).

Καλαμάτα, τι σημαίνει για σένα αυτή η ομάδα;
Είναι το παιδικό όνειρο που πραγματοποιείται, η πρώτη αγάπη. Έχω γελάσει και κλάψει γι' αυτήν. Όταν ξεκινάς να παίζεις μικρός σε ένα μικρό χωριό (Εθνικός Μελιγαλά), θες να παίξεις στη μεγαλύτερη ομάδα του νομού σου. Είμαι ευτυχισμένος, λοιπόν, που το έκανα και, μάλιστα, φτάνοντας μαζί μέχρι την Α' Εθνική. Δύο εποχές θυμάται πλέον ο κόσμος της και είναι οι χρονιές του ’70 και του ’90, Γαϊτανάρου και Παπαδοπούλου όπως έχει συνηθίσει να λέει.

Στο facebook έχεις φτιάξει ένα group με τίτλο «ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ, τι θες να πετύχεις με αυτό;
Ήταν μια σκέψη που γεννήθηκε αυθόρμητα μια μέρα που κοιτούσα παλιές φωτογραφίες της ομάδας. «Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι». Στόχος, βέβαια, και σε μια χρονιά που η πορεία ήταν απογοητευτική, να υπάρχουν οι αναμνήσεις που θα κρατούν το ηθικό τον φιλάθλων ψηλά.

Τι θυμάσαι από τα μεγάλα σαλόνια της Α’ Εθνικής;
Ήταν ένα μαγικό ταξίδι που κάναμε όλοι όσοι ασχολούμασταν με την Καλαμάτα, από τη Γ' Εθνική έως την Α', με επιτυχίες που θα θυμόμαστε για χρόνια. Πιο πολύ απ' όλα, βέβαια, τις ήμερες των αγώνων με την ένταση και τον παλμό που είχαμε μέσα και έξω από τα γήπεδα.

Από την Καλαμάτα πότε φεύγεις;
Εγώ, μετά τα 8 πρώτα χρόνια στην Καλαμάτα, άλλαξα ομάδα, με επόμενο σταθμό τον ΟΦΗ, που μόλις είχε βγει Ευρώπη. Πάντα, όμως, υπήρχε η σκέψη πως θα κλείσω την καριέρα μου στην Καλαμάτα, απλά δεν είχε γίνει κάτι πιο γρήγορα να γυρίσω.

Όταν ο Παπαδόπουλος αποφασίζει να φύγει, πίστεψες ότι αυτό μπορεί να είναι καταστροφικό για την ομάδα;
Φοβήθηκα, ναι, με την έννοια ότι μια επαρχιακή ομάδα αλλάζει χέρια με μια απρόσωπη κεφαλή. Μια εταιρία πρόεδρος, δεν πίστευα ότι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία της Καλαμάτας.

Ας πάμε στους επομένους επενδυτές και την εποχή Γρηγορόπουλου. Κατ’ αρχάς πώς τον κρίνεις ως πρόεδρο;
Στην 10ετή του παρουσία συνεργάστηκα μαζί του μόλις δύο, οπότε δεν μπορώ να κρίνω τη συνολική του πορεία. Πάντως, βάσει αποτελέσματος, είχε 2 πτώσεις, 7 παραμονές και 1 διεκδίκηση για κάτι παραπάνω...Για τα δύο χρόνια, θα πω πως κυριαρχούσαν το οικονομικό πρόβλημα, οι συνεχείς κόντρες με όλους τους φορείς που διέπουν το χώρο, οι αλλαγές παικτών και προπονητών και, στο τέλος, οι κόντρες με τους φιλάθλους, κάτι που έφερε την απαξίωση και φέτος την πτώση.

Κάθε χρόνο υπάρχει ο ίδιος στόχος, η παραμονή. Πιστεύεις ότι η Καλαμάτα δεν μπορούσε να πάει κάπου παραπάνω;
Με τα υπάρχοντα δεδομένα, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει τίποτα παραπάνω από το να σώζεται. Μιλάω για την τελευταία τουλάχιστον 5ετία που ζούσα στην Καλαμάτα και έβλεπα πράγματα και καταστάσεις.

-Και τελικά ήρθε το μοιραίο, το περίμενες;
Ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα γίνει. Απλά χάρη στη φανέλα, στον κόσμο και τη βαρύτητα κάποιων παικτών κάθε χρονιά, καθυστερούσε να γίνει.

Και τώρα πάμε στη Γ΄ Εθνική, μια κατηγορία πολύ δύσκολη και πλέον χωρίς έσοδα. Θεωρείς εφικτό η ομάδα να επανέλθει άμεσα;
Πάμε; Αυτό είναι το πρώτο ερώτημα, καθώς κατά καιρούς οι υπεύθυνοι της ΠΑΕ έχουν αναφέρει τη Δ' ως λύση. Με την παρούσα κατάσταση σε όλα τα επίπεδα δεν υπάρχει περίπτωση να επανέλθει άμεσα. Το καράβι μπάζει από παντού και ο κόσμος έχει χάσει την υπομονή του, καθώς το άλλοθι της σωτηρίας, έστω και τελευταία στιγμή, πλέον δεν υπάρχει.

Δ΄ Εθνική για παραγραφή χρεών, όμως αυτό την υποχρεώνει να μείνει και για μια περίοδο εκεί. Φοβάσαι ότι μπορεί να διαλύσει την ομάδα;
Θα σου αντιστρέψω την ερώτηση: η ομάδα είναι πρώτη στη βαθμολογία και θέλει μερικά ματς να τελειώσει το πρωτάθλημα. Τι λες στους παίκτες; Καθίστε να χάσετε; Το ίδιο και τη δεύτερη χρονιά. Τι λες πάλι; Και το μεγάλο κομμάτι τώρα. Οι φίλαθλοι γιατί να έρχονται στο γήπεδο; Για να σβηστούν τα χρέη που δημιούργησαν κάποιοι; Διαλύονται ομάδα και συνειδήσεις των παικτών και των οπαδών.

Τι πρέπει να αλλάξει στην ομάδα;
Όλα! Καινούριοι άνθρωποι να αναλάβουν, με χρήματα, όραμα, οργάνωση και αγάπη για την ομάδα, που θα είναι η σπίθα να τους αγαπήσει ο κόσμος και να του δώσει την ώθηση για να πετύχουν. Έτσι θα κάνει και τους νέους να έχουν τη «Μαύρη θύελλα» στην καρδιά τους.

Έχεις κάποιον τέτοιο άνθρωπο στο μυαλό σου; Ο νυν πρόεδρός σου θα γύριζε λες ποτέ στην Καλαμάτα;
Υπάρχουν, αλλά πρέπει να υπάρχουν ξεκάθαροι λογαριασμοί, γιατί οι «εκπλήξεις» δεν αρέσουν σε κανέναν. Όσο για τον κύριο Παπαδόπουλο, όλοι ξέρουν ότι είχε εκφράσει την επιθυμία του για αυτό.

Ο κόσμος νοιώθει μια πικρία απέναντι στη διοίκηση και στους παίκτες. Τι έχεις να τους πεις αυτές τις δύσκολες ώρες;
Ο κόσμος βλέπει και κρίνει, δεν είναι άβουλος και δεν παρασύρεται πια από κάτι που απλά διάβασε. Έχει μαζέψει θλίψη και οργή και κάπου θα ξεσπάσει. Να τους πω, λοιπόν, να δώσουν την ενέργειά τους σε όσους το αξίζουν για το καλό της ομάδας.

Αν δεν κάνω λάθος εσύ από την Καλαμάτα δεν έφυγες με τον καλύτερο τρόπο, έχει βρεθεί λύση στο δικό σας θέμα πλέον;
Όντως, έτσι είναι. Διαφωνούσα σε πολλούς χειρισμούς και ήρθε το τέλος. Πάντως, έχει αποδοθεί το 1/2 περίπου της οφειλής και ας έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος.

Όμως, την ομάδα δε σταμάτησες να την παρακολουθείς, κάθε Κυριακή ήσουν στην κερκίδα, κάτι που δε θα έκαναν αρκετοί επαγγελματίες…
Στο γήπεδο πήγαινα πριν παίξω στην Καλαμάτα, το ίδιο έκανα όταν έφυγα και το ίδιο θα κάνω και όταν τελειώσω οριστικά το ποδόσφαιρο. Νιώθω ότι έδωσα ό,τι μπορούσα και εύχομαι να το νιώθει κι ο κόσμος. Όταν είσαι, λοιπόν, καθαρός σε όλα σου, πηγαίνεις άφοβα στο γήπεδο...

Θα μπορούσαμε να δούμε τον Αλέκο Δέδε πίσω στην Καλαμάτα;
Κάποια στιγμή το εύχομαι. Ποδοσφαιρικά έπρεπε να είναι η τελευταία μου ομάδα, αλλά δεν έρχονται όλα όπως τα θέλουμε. Πάντως, έφυγα με ψηλά το κεφάλι. Στα 10 χρόνια είχαμε: 2 ανόδους, χωρίς να πέσουμε ποτέ, με 315 (31,5 μ.ο. το χρόνο) επαγγελματικές συμμετοχές και 39 γκολ. Από άλλο πόστο, όπως καταλαβαίνετε, δεν εξαρτάται από εμένα μόνο.

Ακόμα παίζεις, άρα μπορεί και να σε δούμε πίσω;
Ποτέ μη λες ποτέ... Όταν τελειώσω, πάντως, θα ήθελα, αν μπορώ, να ασχοληθώ με κάτι που να είναι στη σφαίρα του ποδοσφαίρου.

Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης

You are here