Στην τελική, ήξερες ότι εκεί θα συναντούσες κάποιον γνωστό και θα μπορούσες να καθίσεις μαζί του. Εγώ και η παρέα μου, όπως και πολλές παρέες, είχαμε κλείσει 10ωρα εκεί.
Εκεί ήπιαμε τον πρώτο καφέ, εκεί κάναμε το πρώτο μας τσιγάρο, εκεί μάθαμε την μπύρα, εκεί κάναμε κοπάνα! Κι όταν όλοι έφυγαν για να σπουδάσουν, ήξεραν ότι όταν κατέβουν Καλαμάτα θα πάνε ξανά στο art!
Πριν καιρό, όμως, μάθαμε ότι θα έκλεινε. Δεν περίμενα ποτέ ότι τόσα άτομα θα στεναχωριούνταν. Το περίεργο είναι ότι στεναχωρήθηκαν και άτομα που «έκραζαν» το art (γι’ αυτούς ήταν ένα μαγαζί που μάζευε παρακμιακούς τύπους!)
Ο λόγος που τελικά δημοσιεύεται αυτό το άρθρο είναι γιατί πολλοί δέθηκαν μαζί του.
Επίσης πολλοί μου ζήτησαν να γράψω κάτι, έτσι το θεώρησα υποχρέωση αλλά και ανάγκη.
πρωτο-must-ορας
ή
Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης