Ήταν μια σχετικά όμορφη μέρα. Ένα κλασικό πρωινό που η δουλειά σε έκανε να τρέχεις αλλά δε σε χαλούσε και ιδιαίτερα. Και μετά ήρθε το απόγευμα και η βόλτα με το ποδήλατο, και ας έκανε κρύο που πολλές φορές ένιωθες να σου παγώνει ακόμα και το τελευταίο εγκεφαλικό σου κύτταρο.
Ήρθε η ώρα να διαλέξεις. Είσαι άνθρωπος ή απλά ένα ον που τυχαίνει να ανασαίνει; Έμαθες να αγαπάς ή χρησιμοποιείς σαν δικαιολογία των πάντων πως δε σε δίδαξε ποτέ κανείς; Αφού δεν διδάσκετε η αγάπη.
Το παρακάτω κείμενο ουδεμία σχέση έχει με πρόσωπα ή γεγονότα, καθώς είναι προϊόν φαντασίας. Ευχαριστώ... Αχ, Αγάπη. Μεγάλη λέξη και να σας πω και την αλήθεια, σιγά μην έπεφτα στην παγίδα να αναλύσω τα ανεξήγητα.
Μάλιστααα! Τι είναι ο έρωτας! Και βρήκαν εμένα να το αναλύσω. Και εδώ είναι που λέμε, συντάκτης του περιοδικού must ζει και μετά γράφει. Ε, συγγνώμη μέσα στους τόοοσους συντάκτες, εμένα που δεν έχω ιδέα από αυτά βρήκαν;
Τι άλλαξε και όλα μοιάζουν αλλιώς; Τι άλλαξε και το μόνο που βασανίζει το μυαλό μας είναι το πού θα πάμε διακοπές και γιατί πετάνε τα «ψωμάκια» με αυτό το μαγιό; Τι κάναμε λάθος πάλι και κοιμηθήκαμε;
