Σφάλμα
  • JUser::_load: Unable to load user with id: 64

Post: 05 Φεβρουάριος 2012 Published in Κλπ

Προχωράω στο δρόμο. Τουν-τουν… Χτυπάει το «i-love» μου και η καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει δυνατά, τα μάτια μου σχεδόν δακρύζουν και νιώθω ένα κάψιμο στο στομάχι…Λες; Λες να είναι αυτή;; Κάνω τρία βήματα πίσω. Σταματάω και γυρνάω το κεφάλι μου δεξιά. Την βρήκα… Το «i-love» μου είχε εντοπίσει μία γυναίκα με δείκτη 100%....Θεέ μου! Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί! Κατεβαίνω στο στομάχι μου. Εκεί είναι το κέντρο ημερήσιου προγραμματισμού. Προγραμματίζω αλλαγή πορείας. Λαμβάνω απ’ευθείας μήνυμα από το αφεντικό: «Η πορεία που επιλέξατε δεν είναι σωστή. Θα αργήσετε τουλάχιστον 10 λεπτά στη δουλειά.» Τι να κάνω; 100% συμβατότητα είναι αυτή! Δεν τυχαίνει συχνά! Πρέπει να της στείλω κάτι, ένα μήνυμα… Έχει σταματήσει και αυτή δίπλα μου. Το εξωτερικό της είναι απλό. Πρέπει να είναι και ευρύχωρο, γύρω στα 8 μέτρα ύψος!
Πρέπει να είναι κατασκευασμένο από αρίστης ποιότητας ατσάλι. Το κέντρο όρασης εξωτερικού κόσμου πρέπει να βρίσκεται στο πρόσωπο της. Αυτό με γοητεύει! Θα νιώθει πολύ ασφαλής εκεί μέσα. Ξύπνα! Κάτι πρέπει να κάνεις! Πρέπει να τη δω και έξω από τον ρουχισμό ασφαλείας της. Να την καλέσω κάπου…
Μα που; Μέσα στο σώμα ασφαλείας μου…Φφφφ! Δεν έχω αγοράσει και φρέσκο οξυγόνο και οι ταμπλέτες φαγητού, μου τελειώνουν…Το παίρνω απόφαση και της στέλνω μήνυμα να κατέβει στα πόδια της….Θέλω να την δω! Θέλω να βγούμε έξω από τα σώματα-ασφαλείας…Και ας αναπνεύσουμε διοξείδιο και ας πεθάνουμε! Εμένα μου φτάνει να την δω! Κατεβαίνουμε στα πόδια και βγαίνουμε στο περιβάλλον, δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, αλλά είμαστε ευτυχισμένοι…100% δείκτης συμβατότητας, ποιος το περίμενει ότι θα την έβρισκα κάποτε…Με πιάνει από το χέρι και εγώ νιώθω χαμένος…
Μπαίνουμε σε ένα χώρο ελεγχόμενου αέρα….Ρουφάμε οξυγόνο και παραγγέλνουμε νερό! Είμαι τόσο ευτυχισμένος….Ίσως της προτείνω να έρθει να μείνουμε απόψε στο δικό μου σώμα ασφαλείας…Λες να αρνηθεί; Δεν αντέχω, το στήθος μου πάει να σπάσει…Την κοιτάω… Δεν το πιστεύω ότι είναι δίπλα μου…Και ας έχουμε 100% και ας συμφωνήσει να μείνει απόψε και ας άλλαξε τον αυστηρό ημερήσιο προγραμματισμό της, δεν μπορώ να το πιστέψω ότι πραγματικά τη βρήκα και με θέλει.
Όσα και αν αλλάξουν σε αυτόν τον κόσμο, μεγαλύτερη αγωνία από αυτή της αγάπης, δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει!

Post: 03 Φεβρουάριος 2012 Published in Ταξίδια

Το Καλοκαίρι ήρθε! Και μαζί του ήρθε και φέτος η Κ.Κ.Ε.! Μα πού πήγε το μυαλό σας;;; Αναφέρομαι στην Κλασική Καλοκαιρινή Ερώτηση, που την ακούμε άπειρες φορές κάθε καλοκαίρι: «Πού θα πας διακοπές φέτος;»

Σελίδα 3 από 3
You are here