Σφάλμα
  • JUser::_load: Unable to load user with id: 70

Η αποτυχία στην εισαγωγή

Γράφτηκε από
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(4 ψήφοι)

Ανακοινώθηκαν τη Δευτέρα οι βάσεις για την εισαγωγή των υποψηφίων των Πανελλαδικών Εξετάσεων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Οι εκτιμήσεις σχετικά με το αν και πού περνάει ο κάθε υποψήφιος επιβεβαιώνονται ή διαψεύδονται.

Μαζί με τις εκτιμήσεις επιβεβαιώνονται ή διαψεύδονται φόβοι, εκπληρώνονται ή μένουν ανεκπλήρωτα όνειρα και επιθυμίες. Για όσους ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, η Δευτέρα θα είναι μια μέρα γιορτής. Για εκείνους, όμως, που θα αποτύχουν, τα αρνητικά συναισθήματα θα είναι πολλά.

Η αποτυχία στις εξετάσεις είναι μία καλή ευκαιρία, τόσο για τους μικρούς όσο και τους μεγάλους, να μάθουν κάποια πράγματα. Συγκεκριμένα, το παιδί μέσω της αποτυχίας του μπορεί να εντοπίσει όλους τους παράγοντες που θεωρεί ότι ευθύνονται για το αποτέλεσμα (κακή - ελλιπής προετοιμασία, λανθασμένη - μη ρεαλιστική -με βάση τις γνώσεις, τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά του- επιλογή στόχου, υπερβολικό άγχος και κούραση, κακή οργάνωση χρόνου και μελέτης, τύχη, μη αποτελεσματικοί καθηγητές - μέθοδοι διδασκαλίας, μελέτης κ.λπ.).

Επιπλέον, του δίνεται η ευκαιρία όχι μόνο να εκτιμήσει ποια από αυτά τα αίτια ήταν στον έλεγχό του, αλλά και τι μπορεί να κάνει από εδώ και πέρα για να τα αλλάξει σε παρόμοιες μελλοντικές καταστάσεις.

Σημαντικό είναι να αποβάλει το παιδί παράλογες και δυσλειτουργικές αντιλήψεις, όπως: «Αν δεν τα καταφέρω, τότε είμαι αποτυχημένος», «Αν δεν είμαι επιτυχημένος, δεν αξίζω», «Δεν υπάρχει λόγος να προσπαθώ για κάτι, αν δεν μπορώ να το πετύχω», «Αν δε σπουδάσω αυτό που θέλω, είμαι ένα τίποτα», «Οι γονείς μου θα ντρέπονται για μένα» κ.λπ. Τέτοιες σκέψεις είναι υπερβολικές και μη ρεαλιστικές, δημιουργούν έντονο άγχος και αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό και το μέλλον και αποτρέπουν ή υπονομεύουν κάθε επόμενη προσπάθεια.

Από την άλλη, σημαντικό ρόλο στη διαχείριση μιας τέτοιας αποτυχίας έχουν και οι γονείς, οι οποίοι μπορούν να βοηθήσουν το παιδί τους να εκφράσει τα συναισθήματά του για την αποτυχία (θυμός, απογοήτευση, απελπισία κ.λπ.) και οι ίδιοι τα δικά τους, χωρίς υπερβολές και χωρίς να το «φορτώνουν» με αυτά (π.χ. «κι εγώ απογοητεύτηκα και στενοχωρήθηκα για σένα, αλλά.»), και να αποδεχτούν ότι είναι φυσιολογικό να νιώθουν έτσι, ως ένα σημείο.

Οι καλύτεροι τρόποι για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας σε περίπτωση αποτυχίας είναι οι εξής:

-Αν υπάρχει ένας τρόπος να βοηθήσουμε τα παιδιά μας σε μια αποτυχία, αυτός συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: αγάπη, υπομονή και, κυρίως, στήριξη. Το πιθανότερο είναι να αισθάνονται αποθαρρυμένα και αιφνιδιασμένα από την αποτυχία. Άρα, δε χρειάζονται κάποιον να τους επαναλάβει πόσο άσχημα πήγαν. Αφού αφήσουμε να περάσει μια περίοδος ηρεμίας, μπορούμε να συζητήσουμε με το παιδί μας για τις εναλλακτικές επιλογές που έχει. Αν πρόκειται να ξαναπροσπαθήσει, πρέπει να το αποφασίσει με ψυχραιμία ή να σκεφτεί τις επιλογές που του προσφέρει η ιδιωτική εκπαίδευση.

-Αν το παιδί δείχνει «μπλοκαρισμένο», κάποιος ειδικός στον επαγγελματικό προσανατολισμό θα το βοηθήσει να διαλέξει με μεγαλύτερη σιγουριά και επιτυχία ποια θα είναι η επόμενή του κίνηση.

-Ύστερα από μια αποτυχία δε χρειάζεται να αλλάζουν τα πάντα στο σπίτι. Η συνέχεια της σταθερής οικογενειακής ζωής τούς δίνει τη σιγουριά που έχουν ανάγκη για να αντιμετωπίσουν τα αρνητικά αποτελέσματα. Η λέξη κλειδί είναι η αποσυμπίεση του άγχους τους.

-Να είμαστε υπομονετικοί σε τέτοιες καταστάσεις και να μεταδίδουμε στα παιδιά μας πως τα λάθη είναι μέρος της ζωής.

-Να τα αφήσουμε να μας πουν τις αιτίες και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πως κάθε αποτυχία μπορεί να τα οδηγήσει σε κάτι καλύτερο.

Τα αρνητικά συναισθήματα είναι μια αναμενόμενη και υγιής αντίδραση από την πλευρά των μαθητών που δεν πέρασαν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις και καλό είναι να βιώνονται και να εκφράζονται. Όταν δεν έχουν ακραία μορφή, οδηγούν τους μαθητές σε ενδοσκόπηση και τους δίνουν την ευκαιρία να κερδίσουν πολύτιμες δεξιότητες και να ωριμάσουν μέσα από αυτήν την εμπειρία.

 

You are here