Ξεχωρίζουμε... φωτίζουμε. Σαν να λάμπουμε, βρε αγάπη μου. Σαν το κεράκι της Λαμπρής. Είμαστε και εμείς ένα θαύμα. Σαν το Άγιο φως. Και αυτή τη φορά θα μιλήσουμε για το μεγαλύτερο θαύμα για μένα. Τη νίκη στο θάνατο. Την Ανάσταση.
Τον θυμάστε;
Γεννήθηκε ένα πανέμορφο πλάσμα. Τόσο πανέμορφο που έλαμπε. Σαν να ήταν το φως. Σαν να ήθελε να φέρει το φως. Αυτό το φως, που θα μας αλλάξει. Θα μας χαρίσει τα πάντα. Το όνομά του, Ιησούς. Τα χρόνια περνούσαν και ο καιρός έφτασε. Ήρθε η ώρα να λάβει τέλος η παρωδία. Ήρθε η ώρα ο κόσμος να γνωρίσει και να του δοθεί και μια άλλη επιλογή. Αυτή του Θεού. Αυτή του Ιησού, που δεν έχει θάνατο, δεν έχει πόνο, κλάμα, κακία, πονηριά, άγχος, φόβο και άλλα πολλά. Όλα αυτά τα πολλά που μας πνίγουν και μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Σταυρώθηκε, ένιωσε τον πόνο, ψυχικό και σωματικό, όπως κανείς άλλος. Και όλα αυτά για να μας σώσει. Και από εδώ ξεκινά το δικό μας εργάκι.
Το εργάκι παίζεται σε επανάληψη
Και αφού ο Καλός μας τράβηξε τα πάνδεινα, εμείς αγαπήσαμε τις παπαρούνες, γιατί ήταν το λουλούδι κάτω από το σταυρό που ποτίστηκε με το αίμα Του. Μας έμαθαν να κάνουμε νηστεία. Τιιιιιιιιιι; Καλέ, άσε κάτω το κοψίδι. Μάθε να είσαι εγκρατής. Σε τι, μανίτσα μου; Μόνο στο κρέας; Τη γλωσσίτσα που πάλλεται και αναπαράγει τις μπαρούφες που πληγώνουν δεν την νηστεύουμε; Το μυαλουδάκι μας το πονηρό; Το χεράκι μας που το απλώνουμε και κλέβουμε έτσι γιατί γουστάρουμε τη βίλα στη θάλασσα; Όλα αυτά δεν κάνουν κακό; Ή αυτά με ένα συγχωροχάρτι θα τα καθαρίσεις; Ε, ρε, πίσσα και πούπουλα που θέλουμε... Φάε εσύ μετά το αρνάκι να ανέβει η χοληστερίνη, πιες και τα κρασάκια σου να γίνεις αλοιφή για κάλους και μην αγχώνεσαι. Αφού νήστεψες, χρυσό μου. Και μην ξεχνιέσαι. Περίμενε. Βρες ένα άτομο, διαφορετικού φύλου και πες του εκείνη τη στιγμή να σου πει πώς ξεματιάζουν (άλλο και αυτό). Γιατί αλλιώς δεν πιάνει! Βρεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε.....Μπεεεεεεεεεεεεεεε! Θα σας ταράξω το ξέρω... αλλά αρκεί μια προσευχή. Δικιά σας, με απλά κατανοητά λόγια. Έχω σίγουρες πληροφορίες ότι ο Θεός καταλαβαίνει τι του λέμε και πώς το εννοούμε, χωρίς μαγικά λόγια, επιστημονικές λέξεις και σάλτσες. Μαγικό;
Ανάλυσέ το
Η λέξη Πάσχα προέρχεται από το αραμαϊκό pasha και το εβραϊκό pesah. Σύμφωνα, μάλιστα, με τη Βίβλο, το pesah με το ρήμα pasah σημαίνει είτε χωλαίνω, είτε εκτελώ τελετουργικό χορό γύρω από τη θυσία, είτε, μεταφορικά, «εκφεύγω», «διέρχομαι», «απαλλάσσω».
Σύμφωνα μάλιστα, με την «Έξοδο», ο Γιαχβέ, τη νύχτα κατά την οποία θα περνούσε και θα εξολόθρευε τα πρωτότοκα των ανθρώπων και των ζώων των Αιγυπτίων, θα προσπερνούσε και θα προστάτευε τα σπίτια των Εβραίων, οι θύρες των οποίων είχαν σημαδευτεί με το αίμα του αρνιού που είχαν θυσιάσει (το πιάσατε...). Αφού, λοιπόν, σταυρώθηκε ο Ιησούς, την εορτή "πήρε" ο χριστιανισμός. Κάτι που δεν άρεσε και πολύ, καθώς πολλοί θεώρησαν την γιορτή ως αναμνηστική της σταύρωσης του Μεσσία, του νέου Αμνού. Ενώ κάποιους άλλους δε τους «χάλασε» και ιδιαίτερα γιατί γιόρταζαν έτσι την ανάσταση που έγινε 3 μέρες μετά το θάνατο του Χριστούλη μας. Άλλοι, λοιπόν, ήθελαν να γιορτάζεται την Παρασκευή, δηλαδή τη μέρα θανάτου, και άλλοι την Κυριακή, τη μέρα της Ανάστασης. Με λίγα λόγια, πιάσ' το αυγό και κούρεψʼ το.
Γιατί έτσι μας αρέσει
Έκανα έρευνα και ξαναέκανα για αυτή τη μέρα. Στο μόνο που κατέληξα είναι ότι πολλοί θέλησαν να εκμεταλλευτούν το γεγονός για δικό τους χρηματικό κέρδος και άλλοι μπλέχτηκαν γιατί απο καθαρά εγωιστική άποψη πιστεψαν πως αυτοί είχαν δίκιο σε όλα και για όλα. Και μετά ήρθαν και οι μέλισσες και τα εμπορικά κόλπα. Μάθαμε την ανάσταση να ψωνίζουμε τον κ...ο μας. Σαν νονοί, σαν οικοδεσπότες, σαν, σαν, σαν... Δικαιολογίες. Ανοίξτε τα μάτια σας. Ρωτήστε την καρδιά σας για να σας πει την αλήθεια. Παλέψτε να γιατρέψετε το σώμα σας και το μυαλό σας. Βρείτε το δρόμο που οδηγεί στο ΦΩΣ. Βρείτε το δικό σας φως στο τούνελ, σαν να λέμε (α, βρε Αγγελική, τι θυμήθηκα τώρα). Και κερδίστε τη δική σας Ανάσταση, γιατί έτσι μας αρέσει.
