ΤΡΙΟ

Ίσως το καλύτερο σχήμα της πόλης

Πώς προκύπτει το όνομα;
Γιατί ξεκινήσαμε τρεις.


Ποιοι είστε;
Αυτή τη σεζόν εγώ έπαιζα μπάσο (Χριστοφιλέας Παναγιώτης), ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ήταν σε πλήκτρα, κιθάρα ακουστική και φωνή, ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος στην ηλεκτρική κιθάρα και ο Νίκος Γιαννόπουλος στα τύμπανα.


Πότε ξεκινήσατε;
Περίπου πέντε χρόνια πριν…


Πώς προέκυψε;
Είχαν απολυθεί από φαντάροι τα παιδιά, συναντιόμαστε για έναν καφέ και ψάχναμε πού να πάμε το βράδυ για ποτάκι και δεν υπήρχε τίποτα, ούτε ένα live. Λέμε, λοιπόν, δεν ξεκινάμε ένα σχηματάκι να παίζουμε; Μπορεί να υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμάς στην Καλαμάτα που να θέλουν να ακουστούν, να πάμε να παίξουμε 2-3 φορές κάπου και βλέπουμε.


Πού έγινε η αρχή;
Πρώτη φορά παίξαμε στο Legend. Τον Βαγγέλη τον ανακαλύψαμε σε μια ταβέρνα, μας άρεσε πολύ και τον πήραμε μαζί μας.


Θεωρείς υποτιμητικό να παίζει κάποιος σε ταβέρνα;
Όχι, απλά το ταλέντο και τα τραγούδια που έπαιζε, δεν ταίριαζαν εκεί. Υπάρχουν πολλοί και καλοί μουσικοί που παίζουν άλλο είδος, ρεμπέτικα π.χ., που ταιριάζει στις ταβέρνες.


Ο κόσμος ακούει ροκ;
Αυτό είναι δύσκολη ερώτηση. Τώρα πλέον η νεολαία (22, 23 και κάτω) δεν ξέρει, γιατί το ροκ γι’ αυτούς είναι πολύ μακριά, το ’60, ’70, ’80. Τα παιδιά αυτά είναι γεννημένα μετά το ’88-90. Τους δίνεται, βέβαια, η ευκαιρία να ακούσουν κάποια πράγματα από εμάς και να ψάξουν τα σχετικά συγκροτήματα. Αυτό ουσιαστικά κάνουμε, τους δίνουμε ένα έναυσμα...


Στην Καλαμάτα δεν υπάρχει μουσική σκηνή.
Πώς το βλέπεις αυτό; Είναι απαράδεκτο. Μη σου φανεί απίστευτο αν κάνουμε εμείς κάποια στιγμή τη μουσική σκηνή που λείπει.


Πρότυπο έχετε;
Ο καθένας μας ακούει διαφορετική μουσική και έχει τις δικές του επιρροές. Από latin και ethnic μέχρι gothic και λαικά...


Ένα τραγούδι που σας εκφράζει ως σύνολο;
Πιστεύεις ότι ποτέ δεν έχουμε κάτσει να πούμε αυτό το τραγούδι μάς εκφράζει απόλυτα; Σίγουρα, πάντως, υπάρχουν τραγούδια που μας αρέσουν πολύ, που μας εκφράζουν ως σχήμα.


Απ’ το τραγούδι ζει κάποιος στην καλαματα;
Όχι και ειδικά στο χώρο μας, δεν υπάρχει περίπτωση. Είναι σαν δεύτερη δουλειά, αν και καλό θα ήταν να μην είναι δουλειά. Να είναι χόμπι για να μπορείς να αποδώσεις και να βγάλεις ψυχή. Όλοι μας κάνουμε άλλες δουλειές και συναντιόμαστε μια φορά την εβδομάδα για να παίξουμε.


Τι προετοιμασία χρειάζεται;
Απαιτούνται ατομικές και ομαδικές πρόβες, πολλές ώρες για τη ρύθμιση του ήχου αλλά και κάποιες ώρες μετά για να μαζέψεις, γιατί τα πράγματα δε μένουν στο μαγαζί.


Πώς σχολιάζεις ότι γεμίσατε ένα μαγαζί την Τετάρτη, την ώρα που όλοι ήταν στην παραλία και τα υπόλοιπα μαγαζιά άδεια;
Γεμίσαμε ένα μαγαζί χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση, από στόμα σε στόμα ουσιαστικά. Βέβαια, έτσι γίνεται συνήθως. Είναι τόσο φιλικό το περιβάλλον και όσοι θέλουν να μας ακούσουν, ξέρουν και μαθαίνουν πού θα είμαστε και πότε. Εμάς μας ενδιαφέρει, είτε είναι μισογεμάτο το μαγαζί είτε μισοάδειο δόξα τω Θεώ, δε συνέβη αυτά τα χρόνια, πάντα παίζουμε σε γεμάτα μαγαζιά να έρχεται κάποιος για να ακούσει τη μουσική μας κι όχι για να δει π.χ. τη σερβιτόρα που είναι όμορφη ή επειδή έχει γίνει trendy το μαγαζί.


Παίζεις τραγούδια που δε σου αρέσουν, απλά επειδή είναι εμπορικά;
Όχι, δεν παίζουμε εμπορικά τραγούδια.


Ένα όνειρό σας;
Να γράψουμε δική μας μουσική, κομμάτια με αυτά που έχουμε μέσα μας.


Πώς σου φαίνεται όταν ο κόσμος αδιαφορεί; Εννοώ να μιλάει ή να μη δίνει σημασία..
Εμείς αρχικά επικεντρωνόμαστε στη μουσική μας γιατί παίζουμε για εμάς και μετά στον κόσμο, που μας προσέχει. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορείς να κεντρίσεις το ενδιαφέρον σε κάποιον που κάνει καμάκι, μιλάει στο κινητό του ή σε κάποιον που όντως έχει να πει κάτι. Άλλωστε, όλοι το έχουμε κάνει…


Την Καλαμάτα πώς τη βλέπετε;
Εμένα είναι η αγαπημένη μου πόλη. Δεν φεύγω από εδώ.


Ως κόσμος, ως νοοτροπία;
Ευτυχώς έχει αλλάξει σε σχέση με όταν ήρθα το ’90. Ακόμα, βέβαια, υπάρχουν διάφορα, αλλά φαντάσου τι γινόταν το ’90, πριν εμφανιστεί το ΤΕΙ, το Πανεπιστήμιο. Παρ’ όλο που ήμουν Μεσσήνιος, ένοιωθα ξένος.


Κοπέλα χωρά στο σχήμα;
Θα θέλαμε μια κοπέλα, όχι απλά να λέει 5 κομμάτια για να πληρώνεται, αλλά να δουλεύει στο σχήμα και για το σχήμα. Τότε σίγουρα θα είχαμε. Όμως, μέχρι στιγμής δεν έχουμε βρει. Το σχήμα, πάντως, είναι ανοιχτό σε όποιον έχει όρεξη και πιστεύει πως ταιριάζει με μας

You are here