Θα ήθελα να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που έχει λάβει χώρα σε γειτονιά του Ιστορικού Κέντρου: Στο Ιστορικό Κέντρο υπάρχουν παρτέρια του Δήμου! Ως συνήθως, αυτά είναι γεμάτα χορτάρια και εγκαταλελειμμένα.
Μια μέρα, λοιπόν, φίλος μας που μένει εκεί πήρε την απόφαση να τα καθαρίσει. Μετά από μερικές ώρες κι ενώ είχε αρχίσει να τα καταφέρνει,
άνοιξαν τα μαγαζιά της γειτονιάς. Τότε, εντύπωση του προκάλεσαν οι αντιδράσεις των γειτόνων.
Συγκεκριμένα, ο πρώτος τον ρώτησε αν είναι «ανώμαλος» που καθάριζε τα παρτέρια. Ο άλλος του ζήτησε να προσέχει και να μην αφήσει λάσπες. Ένας τρίτος του είπε να πάει στο Δήμο γιατί έκανε καλή δουλειά.
Το δε κορυφαίο ειπώθηκε από έναν “πονηρό”, ο οποίος του ζήτησε την αξίνα, ώστε όταν θα έρχονταν από την εφημερίδα που είχε καλέσει να τον βγάλουν φωτογραφία.
Ακόμα, ο ίδιος σκέφτηκε να ζητήσει χρήματα από τα μαγαζιά της γειτονιάς για να πάρει λουλούδια (να σημειωθεί ότι με τα χρήματα που ζήτησε γέμιζε λουλούδια όλο το πάρκο του ΟΣΕ!). Όπως γίνεται κατανοητό, τα σχόλια ήταν από ειρωνικά έως υποτιμητικά.
Ο λόγος που αναφέρω το περιστατικό είναι απλός: θα πρέπει σιγά σιγά να καταλάβουμε ότι το πεζοδρόμιο (μεταφορικά το χρησιμοποιώ πια) είναι κάτι δικό μας, κάτι που βλέπουμε κάθε μέρα, κάτι που μας αφορά άμεσα.
Ξέρω, θα πείτε ότι είναι δουλειά του Δήμου ή του κάθε φορέα να το καθαρίσει, όμως κάποιες φορές αυτός αδυνατεί.
Ας κάνουμε τον κόπο, λοιπόν, εμείς, κι ας ενδιαφερθούμε για την «πόρτα» μας.
Να είστε σίγουροι ότι η πόλη μας θα αλλάξει ριζικά.
Στην τελική, όση ώρα θα κάναμε να τηλεφωνήσουμε στο Δήμο ή σε κάποια εφημερίδα για να γκρινιάξουμε, θα είχαμε διορθώσει μόνοι μας την κατάσταση.
Παναγιώτης Μπαμπαρούτσης
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.