Σφάλμα
  • JUser::_load: Unable to load user with id: 71

Νευρική Ανορεξία

Γράφτηκε από
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)

Οι διαταραχές λήψης τροφής εμφανίζονται όλο και πιο συχνά, ιδιαίτερα στις αναπτυγμένες χώρες, όπου κυριαρχεί το πρότυπο του «αδύνατου» και «λεπτού».
Προσβάλλουν, κυρίως, τα νέα κορίτσια, αν και τα τελευταία χρόνια έχει αποδειχθεί ότι και τα αγόρια προσβάλλονται σε σημαντικά ποσοστά.

 


Οι κύριες κλινικές μορφές διαταραχών πρόσληψης τροφής είναι η νευρική ανορεξία,η ψυχογενής βουλιμία και τα συμπτώματα αδηφαγίας (binge eating).
Η ψυχογενής ανορεξία (ή νευρογενής ανορεξία) είναι ένα σύνδρομο αυτοεπιβαλλόμενης ασιτίας, στο οποίο το άτομο με τη θέλησή του περιορίζει την πρόσληψη τροφής, καθώς φοβάται έντονα μήπως γίνει παχύ.
Τα βασικά χαρακτηριστικά της είναι η άρνηση του ατόμου να διατηρήσει ένα ελάχιστο φυσιολογικό βάρος,ο έντονος φόβος του ατόμου για πρόσληψη βάρους, η διαταραχή στη σωματική εικόνα, η σημαντική απώλεια βάρους και η αμηνόρροια στις γυναίκες.
Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εικόνα και την ανεύρεση του σωματικού βάρους σε ποσοστό 85% ή και λιγότερο του ιδανικού βάρους σώματος.
Ενδείξεις αυτής της συμπεριφοράς είναι η έντονη ενασχόληση με δίαιτες, η έντονη άσκηση, η δυσαρέσκεια για την εικόνα του σώματος, τα αισθήματα ενοχής μετά το φαγητό, η χρήση ουσιών για απώλεια βάρους, η αποφυγή πρόσληψης τροφής δημοσίως, η πρόκληση εμετού μετά τα γεύματα.
Συμπτώματα που συνδέονται με την απότομη απώλεια βάρους στη νευρική ανορεξία είναι η δυσανεξία στο ψύχος, η δυσκοιλιότητα, η καχεξία, η αμηνόρροια στις γυναίκες, η ξηρότητα και η κίτρινη χροιά στο δέρμα,οι πρησμένοι σιελογόνοι αδένες και σε προχωρημένες καταστάσεις, η βραδυκαρδία, η υπογλυκαιμία, η υπόταση,
οι καρδιακές αρρυθμίες, η έλλειψη σιδήρου, καλίου, ασβεστίου, μαγνησίου και ψευδαργύρου, η αδυναμία συγκέντρωσης και προσοχής, η μειωμένη libido, η αMπνία, η ευερεθι- στότητα κ.ά. Βέβαια, η λέξη «ανορεξία» είναι αποπροσανατολιστική.
Η ψυχογενής ανορεξία δεν είναι διαταραχή της όρεξης, γιατί η όρεξη δεν προσβάλλεται παρά μόνον αργά στην πορεία της νόσου.
Μάλλον πρόκειται για διαταραχές στην αίσθηση του εαυτού, την ταυτότητα και την αυτονομία, για λόγους που ακόμα δε γνωρίζουμε.
Η αιτία της ψυχογενούς ανορεξίας είναι ασαφής και διαφέρει από άτομο σε άτομο. Αν και οι ανησυχίες για το βάρος και τη μορφή του σώματος κρύβονται κάτω από όλες τις διαταραχές στη λήψη της τροφής,η πραγματική αιτία αυτών των διαταραχών εμφανίζεται ως αποτέλεσμα πολλών παραγόντων.
Ως συχνότερα αίτια αναφέρονται:
• Διαταραχές στην προσωπικότητα του ατόμου
• Συνοδευτικές συναισθηματικές διαταραχές
• Διαταραγμένες απόψεις για το σώμα
• Αρνητικές επιδράσεις από το οικογενειακό περιβάλλον
• Γενετικοί παράγοντες
• Πολιτιστικές πιέσεις
• Υπερβολική άθληση και τριπλό σύνδρομο γυναικών αθλητριών
• Ορμονικές ανωμαλίες.
Η αντιμετώπιση και θεραπεία της ψυχογενούς ανορεξίας στοχεύει στη διόρθωση της διατροφικής κατάστασης και την υιοθέτηση και διατήρηση φυσιολογικών συμπεριφορών λήψης τροφής.
Αυτό επιτυγχάνεται με την προοδευτική και σωστή σίτιση του ατόμου και όχι με την υπερβολική και απότομη πρόσληψη τροφής,η οποία μπορεί να προκαλέσει άλλες επιπλοκές.
Στόχος θεωρείται το βάρος στο οποίο ο ασθενής είναι σωματικά υγιής και το οποίομπορεί να διατηρεί με φυσιολογική ισορροπημένη διατροφή, χωρίς περιορισμούς.
Ο ρόλος του κλινικού διαιτολόγου είναι πολύ σημαντικός, καθώς συντάσσει το κατάλληλο πρόγραμμα διατροφής σε κάθε στάδιο της θεραπείας, ενώ ενημερώνει τον ασθενή για τις επιπτώσεις της υπερβολικής δίαιτας, του υποσιτισμού και των καθαρτικών συμπεριφορών στη φυσιολογία και την υγεία του ατόμου.
Είναι, επίσης, ο μόνος ειδικός για να εκπαιδεύσει τον ασθενή σχετικά με τις ομάδες τροφίμων, τη διατροφική σύνθεση των τροφίμων, την προσαρμογή των διατροφικών αναγκών ανάλογα με την αύξηση του βάρους, το ενεργειακό ισοζύγιο (πρόσληψης μέσω της τροφής και κατανάλωσης μέσω δραστηριότητας).
Ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας είναι, λοιπόν, η δημιουργία σχέσης εμπιστοσύνης διαιτολόγου και ασθενούς ώστε η θεραπεία να είναι αποτελεσματική.
Απόλυτα απαραίτητη είναι και η ταυτόχρονη ψυχολογική παρέμβαση και υποστήριξη του ασθενούς, καθώς επίσης
και του οικογενειακού περιβάλλοντος.
Βέβαια, ακόμα και όταν επιτυγχάνεται βελτίωση του σωματικού βάρους, ο κίνδυνος εξακολουθεί να υπάρχει και για το λόγο αυτό η θεραπεία πρέπει να είναι μακροχρόνια.
Απαιτείται συνεχής παρακολούθηση για περίπου 2 χρόνια μετά την επίτευξη του στόχου, ώστε να μπορέσει ο ασθενής να προσαρμοστεί στη διατήρηση του βάρους και στην υιοθέτηση ισορροπημένης–μη περιοριστικής διατροφής.Είναι πολύ σημαντικό να μην επαναπαύεται ο ασθενής ή το οικογενειακό του περιβάλλον όταν παρουσιάζεται βελτίωση.
Ας δούμε και κάποια νούμερα: Επίπτωση της νόσου:
8,1 νέες περιπτώσεις/100.000/έτος
Ειδικά για τις γυναίκες: 10-11 νέες περιπτώσεις/100. 000/έτος
Έναρξη ψυχογενούς ανορεξίας:
κορίτσια: 16-18
αγόρια: 12ο έτος
Αναλογία της ασθένειας: 9 κορίτσια προς 1 αγόρι
Δείκτης θνησιμότητας: 6%

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Παιδική παχυσαρκία Ανορθόδοξες δίαιτες »
You are here