Σφάλμα
  • JUser::_load: Unable to load user with id: 77

Η επανάσταση από τα πετάλ

Γράφτηκε από
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Ήταν απόγευμα Κυριακής. Δεν ήταν μία οποιαδήποτε Κυριακή. Η διαφορά της από τις υπό- λοιπες οφειλόταν, αφ’ ενός, στο ότι ήταν η τελευταία του καλοκαιριού και, αφ’ ετέρου, στο ότι στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας επικρατούσε ένα ασυνήθιστο αδιαχώρητο.

 

Δεκάδες ποδήλατα είχαν κατακλύσει το χώρο μπροστά από τα «ψαράκια». Το πρώτο ηχηρό μήνυμα εστάλη έτσι απλά. Και η επανάσταση άρχισε, μαζί με το πρώτο Critical Mass…
«Η πόλη χρειάζεται αμάξι όσο και το ψάρι ποδήλατο», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Ντιν Κέιμεν - εφευρέτης του διάσημου ηλεκτρικού πατινιού Segway - παραθέτοντας μία σοβαρή αλήθεια και κάνοντας ένα καλό promotion για το οικολογικό του επίτευγμα. Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει με μεγάλη επιτυχία μια συντονισμένη προσπάθεια για την αξιοποίηση των εναλλακτικών και οικολογικών μέσων μετακίνησης σε μεγάλες και μικρές πόλεις της προοδευτικής Ευρώπης.
Στην Ελλάδα, η κατάσταση με τα αυτοκίνητα έχει φθάσει σε βαθμό παράνοιας, ακόμα και σε αστικά κέντρα που η πληθυσμιακή τους πυκνότητα δεν τη δικαιολογεί.
Από τη μία πλευρά, υπάρχει η επιτακτική ανάγκη των συνεχών μετακινήσεων - κάτι φυσιολογικό δεδομένων και των συνθηκών - και από την άλλη, η γενικότερη συμφόρηση σε κεντρικές οδικές αρτηρίες, που προκαλεί χρονοτριβή, νεύρα και άγχος (δεν είναι και ό,τι καλύτερο να θες μισή ώρα να πας από το κέντρο της Καλαμάτας στην παραλία…).
Το κακό του πράγματος ξεκινά από τη νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να λειτουργούμε ως λαός, κάτι που μας θέλει να πηγαίνουμε ακόμα και για τσίχλες με το αυτοκίνητο. Οφείλουμε να παραδεχτούμε, εν τούτοις, πως οι χρήστες ποδηλάτου αυξάνονται κάθε χρόνο, σχεδόν διπλασιάζονται, αλλά ακόμα παραμένουν πολύ μικρή μερίδα των οχημάτων που κινούνται καθημερινά στους δρόμους.
Το δίκτυο ποδηλατοδρόμων που υπάρχει σήμερα, σε λίγες μόνο πόλεις, περιλαμβάνει ελάχιστα χιλιόμετρα και σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι λειτουργικό, αφού το τελικό αποτέλεσμα διαφέρει πολύ από τον αρχικό σχεδιασμό.
Οι Έλληνες χρήστες του ποδηλάτου θα ήταν σίγουρα πολλοί περισσότεροι αν υπήρχαν καλύτερες συνθήκες στους δρόμους και «χώρος» για το ποδήλατο.
Γεγονός είναι ότι πολλοί θα ήθελαν να το χρησιμοποιούν καθημερινά, αλλά φοβούνται τα αυτοκίνητα.
Γεγονός είναι, επίσης, ότι ο χρόνος μετακίνησης με ένα ποδήλατο σε αποστάσεις μικρότερες των πέντε χιλιομέτρων είναι αρκετά μικρότερος από τον αντίστοιχο με αυτοκίνητο.
Το ποδήλατο δεν «κολλάει» στην κίνηση, παρκάρεται οπουδήποτε και δίνει την αίσθηση της ελευθερίας, που ποτέ δεν μπορούμε να έχουμε με ένα μηχανοκίνητο μέσο.
Ακόμα σημαντικότερες είναι οι επιπτώσεις στην υγεία των ποδηλατών μετακίνησης. Ένας άνθρωπος που πηγαινοέρχεται στη δουλειά με το ποδήλατο, διανύοντας μια συνολική απόσταση 8 χλμ., κάνει καθημερινή αερόβια άσκηση για 35-40 λεπτά και καλύπτει σε ετήσια βάση από 3 έως 4 χιλιάδες χιλιόμετρα, που σε άλλη περίπτωση θα έκανε με το αυτοκίνητο ή με μέσα μαζικής μεταφοράς. Ενδιαφέρον είναι ότι οι χρόνοι μετακίνησης είναι ίδιοι ή μεγαλύτεροι με άλλα μέσα μεταφοράς, με εξαίρεση τα δίτροχα.
Η καλύτερη υγεία των ανθρώπων που μετακινούνται με το ποδήλατο είναι δεδομένη, από τη στιγμή που συμπληρώνουν αρκετές ώρες σε εβδομαδιαία βάση με ήπια άσκηση, ενταγμένη στο καθημερινό τους πρόγραμμα.
Το θαύμα του ποδηλατόδρομου στην Καλαμάτα Μια καλή αρχή ή, καλύτερα, ένα σημάδι αλλαγής πλεύσης δόθηκε τον περασμένο Απρίλιο με την ομόφωνη υπερψήφιση της κατασκευής ποδηλατόδρομου στην Καλαμάτα από το Δημοτικό Συμβούλιο.
Χαραγμένη για πάντα στις καρδιές μας έμεινε και θα μείνει η αποσαφήνιση από πλευράς Δημοτικής Αρχής, του αν θα ξεβάφει ο νέος ποδηλατοδρόμος, εν μέσω πολιτικών διαφωνιών ανάμεσα στις παρατάξεις.
Το ζήτημα είχε ήδη αρχίσει να μπαίνει στην τελική ευθεία με την παρουσία του Ευριπίδη Στυλιανίδη στην πόλη μας, ο οποίος κατά το πέρασμά του από το Δημαρχείο δεσμεύτηκε για το «σπρώξιμο» της περίπτωσης κατασκευής του έργου στη Καλαμάτα, μιας και τα χρονικά περιθώρια είχαν στενέψει δραματικά.
Εν τέλει και χωρίς ιδιαίτερες χρονοτριβές, οι απαραίτητες εγκρίσεις ήρθαν και μαζί τους οι πρώτες μελέτες. Τα 3,7 χιλιόμετρα που θα εκτείνεται το δίκτυο του ποδηλατόδρομου μπορεί να μην καλύπτουν στο έπακρον τις ανάγκες των ποδηλατιστών της Καλαμάτας, ωστόσο θα μπορούσαν να θεωρηθούν μια τρομερά αισιόδοξη αρχή.
Βέβαια, τα πράγματα θα είναι πιο ξεκάθαρα όταν τελειώσει, δεδομένων και των δυσκολιών που υπάρχουν.
Το συμπέρασμα που μπορούμε να πούμε πως βγάλαμε με ασφάλεια, είναι πως το ποδήλατο στην Καλαμάτα είναι μάλλον καλοδεχούμενο μέσο και με έναν καλό ποδηλατόδρομο, θα αποτελέσει και ένα καλό όπλο, που αναμένεται να έχει πολλαπλό και θε- τικό αποτέλεσμα.
Πιο ισχυρό, βέβαια, δε θα μπορούσε να είναι άλλο από την κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση της καρδιάς της πόλης.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να αποτινάξουμε το ζυγό του καυσαερίου, καλωσορίζοντας μία νέα εποχή, μία εποχή στην οποία οι τέσσερις τροχοί δε θα έχουν περίοπτη θέση στο πάνθεον των μετακινήσεων…

Kωνσταντίνος Κουλοχέρη

Ήταν απόγευμα Κυριακής. Δεν ήταν μία οποιαδήποτε Κυριακή. Η διαφορά της από τις υπό- λοιπες οφειλόταν, αφ’ ενός, στο ότι ήταν η τελευταία του καλοκαιριού και, αφ’ ετέρου, στο ότι στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας επικρατούσε ένα ασυνήθιστο αδιαχώρητο.

Δεκάδες ποδήλατα είχαν κατακλύσει το χώρο μπροστά από τα «ψαράκια». Το πρώτο ηχηρό μήνυμα εστάλη έτσι απλά. Και η επανάσταση άρχισε, μαζί με το πρώτο Critical Mass…
«Η πόλη χρειάζεται αμάξι όσο και το ψάρι ποδήλατο», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Ντιν Κέιμεν - εφευρέτης του διάσημου ηλεκτρικού πατινιού Segway - παραθέτοντας μία σοβαρή αλήθεια και κάνοντας ένα καλό promotion για το οικολογικό του επίτευγμα. Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει με μεγάλη επιτυχία μια συντονισμένη προσπάθεια για την αξιοποίηση των εναλλακτικών και οικολογικών μέσων μετακίνησης σε μεγάλες και μικρές πόλεις της προοδευτικής Ευρώπης.
Στην Ελλάδα, η κατάσταση με τα αυτοκίνητα έχει φθάσει σε βαθμό παράνοιας, ακόμα και σε αστικά κέντρα που η πληθυσμιακή τους πυκνότητα δεν τη δικαιολογεί.
Από τη μία πλευρά, υπάρχει η επιτακτική ανάγκη των συνεχών μετακινήσεων - κάτι φυσιολογικό δεδομένων και των συνθηκών - και από την άλλη, η γενικότερη συμφόρηση σε κεντρικές οδικές αρτηρίες, που προκαλεί χρονοτριβή, νεύρα και άγχος (δεν είναι και ό,τι καλύτερο να θες μισή ώρα να πας από το κέντρο της Καλαμάτας στην παραλία…).
Το κακό του πράγματος ξεκινά από τη νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να λειτουργούμε ως λαός, κάτι που μας θέλει να πηγαίνουμε ακόμα και για τσίχλες με το αυτοκίνητο. Οφείλουμε να παραδεχτούμε, εν τούτοις, πως οι χρήστες ποδηλάτου αυξάνονται κάθε χρόνο, σχεδόν διπλασιάζονται, αλλά ακόμα παραμένουν πολύ μικρή μερίδα των οχημάτων που κινούνται καθημερινά στους δρόμους.
Το δίκτυο ποδηλατοδρόμων που υπάρχει σήμερα, σε λίγες μόνο πόλεις, περιλαμβάνει ελάχιστα χιλιόμετρα και σε κάποιες περιπτώσεις δεν είναι λειτουργικό, αφού το τελικό αποτέλεσμα διαφέρει πολύ από τον αρχικό σχεδιασμό.
Οι Έλληνες χρήστες του ποδηλάτου θα ήταν σίγουρα πολλοί περισσότεροι αν υπήρχαν καλύτερες συνθήκες στους δρόμους και «χώρος» για το ποδήλατο.
Γεγονός είναι ότι πολλοί θα ήθελαν να το χρησιμοποιούν καθημερινά, αλλά φοβούνται τα αυτοκίνητα.
Γεγονός είναι, επίσης, ότι ο χρόνος μετακίνησης με ένα ποδήλατο σε αποστάσεις μικρότερες των πέντε χιλιομέτρων είναι αρκετά μικρότερος από τον αντίστοιχο με αυτοκίνητο.
Το ποδήλατο δεν «κολλάει» στην κίνηση, παρκάρεται οπουδήποτε και δίνει την αίσθηση της ελευθερίας, που ποτέ δεν μπορούμε να έχουμε με ένα μηχανοκίνητο μέσο.
Ακόμα σημαντικότερες είναι οι επιπτώσεις στην υγεία των ποδηλατών μετακίνησης. Ένας άνθρωπος που πηγαινοέρχεται στη δουλειά με το ποδήλατο, διανύοντας μια συνολική απόσταση 8 χλμ., κάνει καθημερινή αερόβια άσκηση για 35-40 λεπτά και καλύπτει σε ετήσια βάση από 3 έως 4 χιλιάδες χιλιόμετρα, που σε άλλη περίπτωση θα έκανε με το αυτοκίνητο ή με μέσα μαζικής μεταφοράς. Ενδιαφέρον είναι ότι οι χρόνοι μετακίνησης είναι ίδιοι ή μεγαλύτεροι με άλλα μέσα μεταφοράς, με εξαίρεση τα δίτροχα.
Η καλύτερη υγεία των ανθρώπων που μετακινούνται με το ποδήλατο είναι δεδομένη, από τη στιγμή που συμπληρώνουν αρκετές ώρες σε εβδομαδιαία βάση με ήπια άσκηση, ενταγμένη στο καθημερινό τους πρόγραμμα.
Το θαύμα του ποδηλατόδρομου στην Καλαμάτα Μια καλή αρχή ή, καλύτερα, ένα σημάδι αλλαγής πλεύσης δόθηκε τον περασμένο Απρίλιο με την ομόφωνη υπερψήφιση της κατασκευής ποδηλατόδρομου στην Καλαμάτα από το Δημοτικό Συμβούλιο.
Χαραγμένη για πάντα στις καρδιές μας έμεινε και θα μείνει η αποσαφήνιση από πλευράς Δημοτικής Αρχής, του αν θα ξεβάφει ο νέος ποδηλατοδρόμος, εν μέσω πολιτικών διαφωνιών ανάμεσα στις παρατάξεις.
Το ζήτημα είχε ήδη αρχίσει να μπαίνει στην τελική ευθεία με την παρουσία του Ευριπίδη Στυλιανίδη στην πόλη μας, ο οποίος κατά το πέρασμά του από το Δημαρχείο δεσμεύτηκε για το «σπρώξιμο» της περίπτωσης κατασκευής του έργου στη Καλαμάτα, μιας και τα χρονικά περιθώρια είχαν στενέψει δραματικά.
Εν τέλει και χωρίς ιδιαίτερες χρονοτριβές, οι απαραίτητες εγκρίσεις ήρθαν και μαζί τους οι πρώτες μελέτες. Τα 3,7 χιλιόμετρα που θα εκτείνεται το δίκτυο του ποδηλατόδρομου μπορεί να μην καλύπτουν στο έπακρον τις ανάγκες των ποδηλατιστών της Καλαμάτας, ωστόσο θα μπορούσαν να θεωρηθούν μια τρομερά αισιόδοξη αρχή.
Βέβαια, τα πράγματα θα είναι πιο ξεκάθαρα όταν τελειώσει, δεδομένων και των δυσκολιών που υπάρχουν.
Το συμπέρασμα που μπορούμε να πούμε πως βγάλαμε με ασφάλεια, είναι πως το ποδήλατο στην Καλαμάτα είναι μάλλον καλοδεχούμενο μέσο και με έναν καλό ποδηλατόδρομο, θα αποτελέσει και ένα καλό όπλο, που αναμένεται να έχει πολλαπλό και θε- τικό αποτέλεσμα.
Πιο ισχυρό, βέβαια, δε θα μπορούσε να είναι άλλο από την κυκλοφοριακή αποσυμφόρηση της καρδιάς της πόλης.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να αποτινάξουμε το ζυγό του καυσαερίου, καλωσορίζοντας μία νέα εποχή, μία εποχή στην οποία οι τέσσερις τροχοί δε θα έχουν περίοπτη θέση στο πάνθεον των μετακινήσεων…

Kωνσταντίνος Κουλοχέρης

Τελευταία άρθρα από τον/την

Σχετικά άρθρα (βάσει ετικέτας)

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Erasmus Μαξιλαροπόλεμος στο Σύνταγμα »
You are here